به نام خدا که رحمتش بىاندازه استو مهربانىاش همیشگى. (۱) همه ستایشها، ویژه خداست که مالک و مربّى جهانیان است. (۲) رحمتش بىاندازه و مهربانى اش همیشگى است. (۳) صاحب و داراى روز پاداش است. (۴) [پروردگارا!] فقط تو را مىپرستیم وتنها از تو یارى مىخواهیم. (۵) ما را به راهِ راست هدایت کن. (۶) راه کسانى [چون پیامبران، صدّیقان، شهیدان و صالحان] که به آنان نعمتِ [ایمان، عمل شایسته و اخلاق حسنه] عطاکردى، هم آنان که نه مورد خشم تواند و نه گمراهاند. (۷)
این جلسات شبیه جلسه ای است که حضرت آیت الله شبیری زنجانی دارند در شهر مقدس قم که یه گعده علمی دارند که زمانش یک ساعت و نیم قبل از مغرب است و بسیار جلسه زیبا و درس آموزی است اولین نکته این است که آقا دم درب نشسته اند حتی الان که سن ایشان خیلی بالا و توانشان پایین است هر کس که وارد یا خارج می شد ایشان تمام قد بلند و کوتاه می شدند .
تشکیل گعده علمی
مشهد هم ایشان در ماه مبارک رمضان مستقر می شدند بنده دو سال ماه مبارک خدمت ایشان بودم همینطور بود که از ساعت ده شب تا دو بامداد گعده علمی می‌گرفتند و درس ایشان که می رفتیم به نظر خودم در گعده بیشتر مسائل را می فهمیدیم چون ایشان خیلی حضور ذهن داشتند لذا اقایان می آمدند و مطلب مطرح می کردند و کتب آماده می آوردند و هم آقایان همراهشان کتب بود خلاصه حضرت آقا حضور ذهن عالی داشتند و مطالب را پاسخ می دادند .
اهمیت گعده علمی
حالا این جلسات ما هم تقریبا گعده علمی می باشد و بحث درس و تعلیم نیست و همه ،هم معلم و هم متعلم می شوند بنابراین یکی از راه های اجتهاد و مجتهد شدن ما این است که در گعده های علمی بیاییم و راه های استنباط را بفهمیم .
تتبع و تحقیق
غالبا درس هایی که در حوزه خوانده میشود خصوصاً در زمان ما بیشتر حفظ و تتبع بوده یعنی آنچه که لازم است در تحقیق و پژوهش کم است حتی در درس های خارج که شرکت می کنیم خیلی از مراجع متاسفانه همین کار را می کنند و بیشتر نقل اقوال است ،ده قول مطرح می کنند آخر جلسه هم نمی فهمند طلاب که مختار آقا چیست لذا این یک اشکال است ،یعنی بعضی از مراجع هستند که وقتی حرف می زنند استنباط ایشان روشن بیان می کند و دست می‌گذارد روی نقاطی که در ایات و روایت است مثلا می‌گوید این امر واجب است چه چیزی دلالت بر وجوبش می کند؟ مثلا امر حاضر داریم که قرینه بر ترخیص امر است پس اینجا دلالت و ظهور در وجوب دارد .
ثمرهٔ مرجعیت
آیت الله بروجردی نگوییم به اتفاق ،نزدیک به اتفاق شاگردان ایشان مجتهد بودن و الان ثمراتش موجود می باشد و مراجع و مجتهدین معاصر مستقیم یا غیر مستقیم از آیت الله بروجردی اجتهاد را گرفته اند ، عمده همین است که دست میگذارند روی نقاط اجتهادی لذا اشکلات ما الان در حوزه درس خواندن و درس گفتن های ما این است که راه استنباط را جلوی افراد نمی گذاریم یا خودمان دنبال نمی کنیم فقط مثلا ده قول از اقوال را بیان می کنیم ،خوب هم تتبع کردیم اما تتبع مقدمه تحقیق می باشد یعنی چگونگی استنباط های دیگران و بیان ادله و آنها را تطبیق دادن بر ما نحن که در بحث گفته می شود و کلامی که مورد بحث است اینها باید برسد به انجایی که تحقیق را بگوید ،چگونه تحقیق در مسئله را بگوید و بیان مختار و بیان ادله اش که منجر به رد ادله دیگران بشود و تثبیت مختار بشود و پیشنهاد می کنم به آقایان که این جلسات را بیشتر کنید و بعد هم متمرکز شویم .
تمرکز در جلسات
یک تجربه ای که حقیر دارم که اگر خواستیم موفق باشیم هر جا هستیم همانجا باشیم ،شما الان اینجا امده اید که موفق بشوید چیزی یاد بگیرید در مقام تعلّم و یک چیزی یاد بدهید در مقام تعلیم باید در این جلسه متمرکز شوید و ما اگر خواستیم ابزاری که ما را از این جلسه منصرف می کند به جاهای دیگر خصوصا ذهنمان ، آنوقت فیض نمی بریم لذا توصیه ام به خودم و بقیه دوستان این است که این جلسات را با مطالعه و با تعمق در مطلب ،اگر هم همان روز پخته نشد ،آن مطلب را مطالعه کنید .
خروجی علمی
یکی از اشکالات ما طلاب این است که آنچه که داریم خرج می کنیم ، خروجی از آن نمی‌گیریم خصوصا عمر و وقتمان را یعنی در این دروس حوزه ،ازاد گفته می شود استفاده نمی برند نه گوینده نه شنونده ،نه اینکه استفاده اصلا نمی برند اما حق مطلب ادا نمی شود یا مثلا الان اکثر حوزه های علمیه نمیدانند که باید این هفده علم فرا گرفته شود ،استاد رسائل در جلسه درسش گفته بود که این مطالب مزخرف است! رسائل کتاب محترمی است !
کتابی است که اگر کسی بفهمد راهی برای استنباط از قران و روایات را فرا می گیرد لذا استاد که این را بگوید ما چه انتظاری از شاگرد داریم ؟!
مهجوریت قرآن
قرآن را بیشتر اهمیت بدهید ،واقعا قرآن کریم مهجور می باشد همه ی ما هم میگوییم ،همه ی ما هم مهجورش کرده ایم یعنی هیچ کدام از ما عمل نمی کنیم حتی در خانواده و اطرافیان خودمان بالاخره تا حدی که می توانیم و اقتضا دارد اقلا ما قرآن را مهجور نکنیم لذا یک قاری مصری نوجوان را محضر مرحوم آیت الله مرعشی نجفی رحمه الله آوردند گفتند که این نوجوان قاری و حافظ قرآن است بعد ایشان فرمودند که بنده حمد و سوره خود را بخوانم ببینید غلط ندارم ،لذا یک مرجع اینگونه است آن وقت ما به قرآن توجه نداریم .
مسندیت قرآن
جاهایی که هستیم ، در محل تبلیغ و درس قرآن را مسند نگه دارید چون ثقل اکبر است آن وقت ثقل اصغر هم به نحو وافی و کافی لازم است که عمل کنید بنابراین متمسک به امام می شویم و الا قرآن را کنار گذاشته ایم ،لذا توجه به صاحب الزمان عجل الله نداریم ،صبح هر کسی بیدار می شود میرود سر کار و هیچ کس توجه ای ندارد که مولایی و صاحبی است قرآن را هم که یک استخاره می‌خواهیم بگیریم خوشمان می آید.
حقوق قرآن کریم
بنابراین آنچه که باید متذکر شوم این است که حق قران بیش از این حرفا است فکر نکنید که قرآن شاکی می شود از بقال و عوام اینکه قرآن روز قیامت شاکی میشود از من و شما شاکی می شود از ما که این عمامه را گذاشته ایم و هر کس که ما را می بیند توقع دارد که ما بتوانیم آن صراط مستقیم که در قرآن برای مردم بیان شده را ما برای مردم روشن کنیم .
معنای اصطلاحی عون
در کلمه نستعین که ماده آن عون می باشد ،عون به دو گونه است: مطالبه از خدا می کنیم که اسباب رسیدن به چیزهایی را مثلا خدا به ما بدهد که این نوع پایین عون و استعانت است لکن عون و استعانتی که در این آیه از قول خداوند برای ما تاکید شده که در نماز هم بگوییم عون و کمک خدا می باشد در چیزهایی که به ما توفیقات عالی بدهد و مقامی است که خداوند به ما عنایت کند .
ابزار استعانت
لذا مثل همان بحث هدایتی که داشتیم خداوند خیلی از ابزار را گذاشته است که بنده به دنبال آنها باشم در باب استفعال کلمه نستعین ، که به دنبال خواستن باشم ،این تحصیل حاصل می شود که ! آن چیزی که ما می خواهیم این است که ما کمک از خداوند بخواهیم بر اینکه دست ما را بگیرد و «ایصال الی المطلوب» بشویم لذا نه اینکه در ابزار عامه خداوند کمک کند ،بلکه در توفیقات خاص می باشد و رسیدن به مقامات خاص از طرف خداوند کما اینکه هدایتی که در اینجا بیان می شود نه هدایت تکوینی است ،نه هدایت تشریعی بلکه هدایت خاصه است چون اگر غیر از این باشد از مولای حکیم لغو محال است .
