اعجاز بلاغی آیه پنجم سوره حمد إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعين « بلاغت » در این آیه از فنون بلاغت، فن التفات بکار رفته است، تغییر سیاق کلام از غائب به مخاطب در واياك نعبده پس از آنکه فرمود: والحمد لله رب العالمينه را در معانی و بیان، فن التفات می گویند، همان طوری که […]
اعجاز بلاغی آیه پنجم سوره حمد
إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعين
« بلاغت »
در این آیه از فنون بلاغت، فن التفات بکار رفته است، تغییر سیاق کلام از غائب به مخاطب در واياك نعبده پس از آنکه فرمود: والحمد لله رب العالمينه را در معانی و بیان، فن التفات می گویند، همان طوری که مشروحة در بحث اصطلاحات أدبی بیان گردیده است و اگر گفتار بر روال اصلی بود و می فرمود: (إياه نعبد …) و آوردن مفعول به، قبل از فعل، حصر و قصر را می رساند، یعنی: جز تو معبودی را نمی پرستیم، همان طوری که در عبارت (و إيای فارهبون) آمده است، لازم به یادآوری است که: التفات از غیبت به خطاب در آیه مورد بحث ما صرفا یک تفنن أدبی نیست، تا زمام آن به دست متکلم باشد و به اختیار خود، خدا را غایب و حاضر فرض نماید، بلکه زمام کار به دست مخاطب می باشد، و نیز سر إفراد ضمیر در ایاک بر اساس توحید و نفی شریک در خداوند سبحان است.
اعجاز بلاغی آیه پنجم سوره حمد
البلاغة
1) کرّر اللّه سبحانه و تعالى
2) الالتفات
2) و إیثار صیغة المتکلم مع الغیر
این مطلب بدون برچسب می باشد.
تمامی حقوق این سایت محفوظ است.