«آنان از لطف پروردگار خویش به راه راستند و آنها رستگارانند»
اولئک:
ترکیب: اسم اشاره، لفظاً مبنی و محلاً مرفوع، مبتدا
عَلی:
ترکیب:حرف جر، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد.
هُدًی:
ترکیب: اسم مجرور به حرف جر علی، علامت جر: کسره مقدّر
مِن:
ترکیب:حرف جر، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد.
رَبِّ:
ترکیب:اسم مجرور به حرف جر مّن، علامت جر: کسره ظاهری مّن رَبّ: جار و مجرور، متعلق به عامل مقدَّر
هِم:
ترکیب: ضمیر متصل، مبنی بر سکون و محلاً مجرور، مضافٌ الیه
وَ:
ترکیب:حرف عطف، مبنی بر فتح، محلی از اعراب ندارد.
اولئکَ:
ترکیب: اسم اشاره، لفظاً مبنی و محلاً مرفوع، مبتدا
هُم:
ترکیب:ضمیر فصل یاعماد، مبنی بر سکون، محلی از اعراب ندارد. بعضی می گویند اسم است و محلی از اعراب دارد و در اعراب آن سه قول است: ١) تابع اسم ماقبل ٢) تابع اسم مابعد ٣) ازحیث محل مستقل است و تابع ماقبل و مابعد نیست و همیشه مرفوع است چون مبتدا است و مابعدش خبر آن می باشد.
المُفلِحون:
ترکیب: خبر برای مبتدا و مرفوع به واو
جملات این آیه :
١) عـَلـَی هـُـدًی:
شبه جمله همراه با متعلق خبر برای اولئک و محلا مرفوع
٢) مـِن رَبّهـِم:
جمله وصفیه برای هــُدًی و محلا مرفوع
٣) هـُمُ المُفلـِحـُون:
دو احتمال وجود دارد:
١)جمله اسمیه خبر برای اولئکَ باشد و محلا مرفوع
٢) و احتمال هم دارد که هـُم ضمیر فصل و عماد باشد
و فقط مـَفلـِحـُون خبر برای اولئک باشد و محلا مرفوع
