1381/9/11 سيره فاطمي‏ -4 بايگاني سالانه - 1381



«بسم اللّه الرّحمن الرّحيم»
الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي

رمضان امسال گفتيم نگاهي داشته باشيم به سيره‏ي اهل بيت نه به طور کلّي به طور عبوري جزئي و مرور جلساتي راجع به پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) اسلام صحبت کرديم جلساتي راجع به اميرالمؤمنين (عليه السلام) و جلساتي راجع به حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها) راجع به حضرت زهرا يک مقداري مطلب ديگر هست مي‏خواهم بگويم. پيغمبر ما وارث همه ي انبياء است وارث آدم و نوح و ابراهيم و موسي و عيسي، خاتم النبيين و وارث همه ي انبياء پيغمبر ما و زهرا تنها وارث پيغمبر ما، به يک معنا مي‏شود گفت زهرا وارث تمام انبياء است چون پيغمبر، زهرا (سلام الله عليها) وارث پيغمبر ماست تنها وارث است و پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) ما هم وارث همه ي انبياء است اين مقام مهمّي است رواياتي داريم که « ان اللَّه ليغضب لغضب فاطمه و يرضي و لرضاها» رضاي زهرا (سلام اللَّه عليها) رضاي خدا است، غضب زهرا (سلام اللَّه عليها) غضب خداست، خيلي مقام است. مريم، حضرت مريم مادر يک عيسي است و فاطمه (سلام الله عليها) مادر يازده عيسي، وجود فاطمه (سلام الله عليها) وجود استثنايي است. «فطم» يعني جداست فاطمه (سلام اللَّه عليها) يعني يک زن جدا، يک زن استثنايي، دور است از همه يک زن نمونه.
فاطمه (س)، شب قدر پيامبر
حديث داريم هر کس فاطمه را عميق بشناسد شب قدر را درک کرده. کي مي‏خواهد بگويد حديث من تا الان که ريشم همه سفيد شده نمي‏فهمم يعني چه؟ چقدر بايد يک انسان جوهر و مقام و مايه داشته باشد که آنقدر با کمال باشد که اشرف هستي پيغمبر اسلام دستش را ببوسد. بوسيدن دست، پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) به خاطر اين نيست که دخترش است دستش را مي‏بوسد، توي دين اسلام اين حرکتها براي خويش و قومها نيست همين پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) به عمويش مي‏گويد خدا مرگت بده «تَبَتْ يَدا ابي لَهب» بريده باد دست ابي لهب، خوب ابي لهب هم عموي پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) است. اگر مسئله‏اي فاميلي باشد انسان هم بايد يک حسابي براي عمويش باز کند. در دين اسلام ملاکها ارزش است نسبتها و فاميليها حرف بعد را مي‏زند. خدا به نوح مي‏گويد: «انه ليس من اهلک» اگر همه مردم غرق شوند پسر تو هم بايد غرق بشود. گفت « ان نبلي من اهلي» بابا پسر پيغمبر است. فرمود پسر پيغمبر هم خطش کج شد بايد غرق بشود، يعني دين ما ديني است که سلمان فارسي جزء اهل بيت باشد «السلمان منّا اهل الْبَيت». شيعه و سني اين حديث را نقل کردند که سلمان ايراني جزء اهل بيت مي‏شود، پسر نوح که اهل بيت است از اهل بيت خارج مي‏شود. خط کش ما خط کش فاميلي نيست خط کش ارزشها است. دست بوسي فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) يک چيزي نيست که حالا بابا است دست بچه‏اش را مي‏بوسد يعني حمل يک مسأله عادي (ببخشيد)، حمل يک بستري عاطفي نبايد کرد چون حالا بالاخره بابا است دستش را مي‏بوسد. قرآن به پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) مي‏گويد تو نور هستي «انا ارسلناک شاهداً» من تو را شاهد قرار دادم. بعد مي‏گويد: «و سراجاً» من تو را نور قرار دادم. پس پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) نور خداست، چون قرآن مي‏گويد: «انا جعلناک شا هداً و» بعد مي‏گويد: «سراجاً» سراج يعني چراغ
برنامه دشمن براي خاموش کردن نور پيامبر
اگر خدا به پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) مي‏گويد چراغ است جاي ديگري مي‏فرمايد که هيچ کس چراغ خدا را خاموش نمي‏تواند بکند. «يريدون ليطفعوا نور اللَّه» مي‏خواهند نور خدا را خاموش کنند ولي هر چه بيشتر فوت کنند «يريدون ليطفعوا نور اللَّه» حق مي‏ماند. اينجا امسال بحث آمد در خرم آباد ضبط مي‏کنم. توفيقي بود خدمت عزيزان خرم‏آبادي هستيم. من از خرم‏آباد يک خاطره‏اي دارم يک وقتي هم در تلويزيون شايد گفته باشم نمي‏دانم گفته‏ام يا نگفتم، جاي ديگر که گفتم ولي امروز يک چيزهايي به ذهنم آمد به مناسبت اين هم براي شما بگويم جوانهاي خرّم آبادي و هم همه ي ايراني‏ها گوش بدهند حدود سي سال پيش برادر من سربازي بود در خرّم‏آباد پادگان بدرآباد، بدرآباد است ديگه، من طلبه نوي بودم. ريش‏هاي مشکي داشتم، طلبه نويي بودم. آمدم خرّم‏آباد دفعه ي اولم هم بود رفتم پادگان دم در پادگان به برادرم گفتم که مي‏شود بيايم تو، گفت نه بابا اينجا پادگان است شيخ راه نمي‏دهند به آن دژباني که دم در وايستاده بود، گفتم آقا مي‏شود من بيايم توي پادگان سخنراني کنم. گفت بله، گفتم بيايم سخنراني کنم. گفت مگر اينجا روضه است برو برو آشيخ برو وايستاديم يک سرگردي آمد، بهش گفتيم. گفت آقا شيخ خيلي ساده‏اي بيايي پادگان براي سربازها صحبت کني همين طور به اين سادگي گذشت. تيمساري آمد هر درجه داري آمد ما التماسش کرديم نشد. برادرم هم ترسيد گفت داداش اگر بيايي تو سخنراني کني بعد که تو بروي من را زندان مي‏کنند، ما را به خير تو اميد نيست شر نرسان ما را ديدي برو. گفتم آخه من از قم آمدم تو را ببينم يکي دو تا حديث هم بخوانم. گفت نمي‏شود، روي آخوند حساس‏اند گفتم من از آخوندي مي‏روم بيرون لباس کت شلوار مي‏پوشم اگر لباس ساده بپوشم مي‏شود بيايم تو. گفت نه.گفتم مي‏شود سربازها بيايند بيرون گفت نه گفتم مي‏شود همشهري‏ها بيايند دم در آخر چند تا کاشوني. گفتم کاشوني‏ها، بگوييد بيايند گفت نه نمي‏شود. گفتم مي‏شود اسم سخنراني را نبري من بروم يک چيزي بخرم تو برو به همشهري‏ها بگو برويم يک چيزي بخوريم به هواي چيزي خوردن بياييد. گفت ديگه اون را نمي‏دانم گفتم پس من مي‏روم شهر يک چيزي مي‏گيرم مي‏آيم اينجا تو برو به دو سه تا همشهري‌ها بگو بيايند چيزي بخورند، آنوقت همين طور که چيزي مي‏خورند من يک حديث مي‏خوانم (از لباس آخوندي رفتم بيرون آمدم خرم‏آباد 30، 40 کيلو کاهو گرفتم يک جوي آب تميزي بود، يک نهر آبي بود، چشمه بود، يک چشمه‏اي بود آنجا نشستم يادم نيست کجا بود، نشستم شستم مقداري هم سکنجبين و کاسه گرفتم و دو مرتبه يک تاکسي بار گرفتم و اين کاهوهاي شسته و اين سکنجبين را بردم آنجا، اين دفعه ديگر آخوند نبودم دژبانم نشناخت من را. برادرمان را خبر کرديم گفتيم که به سربازهاي کاشاني بگو بيايند کاهو بخورند، اصلاً هم نگو برادر من آخوند است، اصلاً نگويي سخنراني کن. بگو آمده کاهو بخوريد. گفت باشد رفت يک هفده نفر از بچه‏هاي کاشان را، نمي‏دانم تو ذهنم هست هفده نفر بود چند نفري هفده، هيجده نفر، اتفاقاً از بچه‏هاي کاشان که سربازي بودند، اينها آمدند و من خواستم همين طوري که کاهو مي‏خورند حديث بخوانم. ترسيدم اين دژبان نگاه مي‏کرد خوب يک کسي سخنراني کند، اونها هم کاهو بخورند خوب بالاخره مي‏گويد چيه. به اينها گفتم من مي‏خواهم صحبت کنم اما شما نگاه به من نکنيد يک الاغي آنجا بود گفتم چند تايتان برويد آنور الاغ، رويتان را آنور کنيد چند تا هم... هر کدامتان يک سمتي بنشينيد که کج و کور نظامي و صفّي ننشينيد. هر کدام دو تاتان به يک سمتي کاهو بخوريد، الاغ هم وسط باشد. من هم با کاهو ور مي‏روم اما عوضي که کاهو بخورم يک حديث مي‏خوانم. خر را گذاشتيم جلو يعني خر را گذاشتيم وسط قرائتي و خر و سرباز هر کدام به يک سمتي نشستند، کاهو شروع کردند خوردن و من لابه لاي کاهو خوردن يک حديث گفتم) اين وضع پادگان ما بود در سي سال پيش در شهر شما که الان هستم امروز صبح يعني امروز 5/1 همين امروز صبح شخصي آمد پهلوي من، گفت من اميرلشگرم تقاضا دارم بيايي سخنراني کني. گفتم کجا. گفت شما که آمده‏ايد خرم‏آباد سخنراني مي‏کني براي تلويزيون، توي پادگان ما هم بيا. گفتم کجا، گفت من پادگان بدرآبادم. تا گفت بدرآباد ياد.... گفتم عجب (من سي سال پيش مي‏خواستم يک حديث بخوانم مجبور شدم از آخوندي بروم، بيرون کاهو بشورم، هر کدام به يک سمتي بنشينيم با خر و سرباز و قرائتي، همه قاطي شويم يک جوري بايد اين رقمي ما حديث بخوانيم و امروز هم امير لشگر آمده گفته چندين هزار لشگر سرباز بيا حديث بخوان. پس خون شهيد مدني حرام نشد. خون شهداي ما، شهيد مدني يکي از پايگاههايش خرم‏آباد بود. شهيد مدني نجف بود، منتهي وقتي مي‏آمد ايران چند روز خرم‏آباد بود، چند روز همدان، مدني‏ها، صياد شيرازي‏ها، اين عزيزان از ما که شهيد شدند حرام نشد بنده همان قرائتي هستم اون قرائتي هم بهتر از اين قرائتي است چون اون موقع تازه نفس بودم ديگر وارفته‏ام ولي در عين حال نگاه مي‏کنم اين خون‏ها چه کرد).
استقبال دانشمندان و متخصّصان از امام زمان (ع)
برادرها به همين دليل که جايي که راهمان نمي‏دادند حالا استقبال مي‏کنند. داريم امام زمان (عجّل اللَّه تعالي فرجه شريف) که ظهور کند همه درها روي حضرت مهدي باز خواهد شد مخترعين کره ي زمين حديث داريم مکتشفين و دانشمندان کره ي زمين خواهند آمد خدمت امام زمان (عجّل اللَّه تعالي فرجه شريف) اسلام خواهند آورد و تمام تخصصشان را خدمت امام خواهند گذاشت همين طور که در ارتش ما بسياري از خلبانهايي که آمريکا تحصيل کرده بودند بسياري از مسئولين رده بالاي قوه ي نظامي که تحصيلات عاليه داشتند و قبلاً در اختيار اسلام نبودند خوب مسلمان بودند اما حکومت دست آن‏ها نبود تا امام ظهور کرد، آمدند خدمت امام با امام بيعت کردند که تمام تخصص‏شان را در اختيار امام گذاشتند.
سختي و آسايش در کنار يکديگر است
«انّ مع العسر يسراً فانّ مع العسر يسرا» آيه‏اي ديگر داريم: «سيجعل اللَّه بعد العسر يسراً» توي قرآن 12 تا «العسر» است، 36 تا «يسر» يعني مشکلات و آساني‏ها را پهلوي هم قرار مي‏دهيم مشکلات 13 آساني‏هاست. 12 تا کلمه «العسر» است يعني سختي، 36 تا کلمه «يسر» و در تاريخ ما هم همين طور بوده، کربلا يک نصف روزي امام حسين (عليه السلام) زجر کشيد زير سم اسب رفت. خانواده‏اش چي چند روزي اينها اسير بودند اما بعد 1400 سال ماِ مي‏بينيم که کلماتشان، حرفهايشان اين معناي اين است که «انّ مع العسر يسراً» خدا انشاءاللَّه قسمت کند برويد مکه نماز جماعت ميليوني مي‏بينيد يک مرتبه ياد خديجه (سلام اللَّه عليها) مي‏افتيد که عجب يک زن به يک مرد اقتدا مي‏کند. نماز جماعت 3 نفره، علي بود از مردها، خديجه بود از زنها، چه طور نماز جماعت 3 نفري، شده نماز جماعت ميليوني، آدم حالا مي‏فهمد قرآن چه مي‏گويد «و رفعنا لک ذکرک» پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) «و رفعنا لک ذکرک» نام تو را بلند مي‏کنيم نگران نباش «و رفعنا لک ذکرک». تو نيکي کن و در دجله انداز. خيلي اين دعوتي که امروز اين امير لشگر از من کرد تا فهميدم مال بدرآباد است يک مرتبه بدرآباد و بدرآباد را پهلوي هم گذاشتم خيلي برايم شيرين بود. نماز نور خداست، خاموش نخواهد شد. ممکن است يک جايي تارک نماز زياد باشد، عوضش يک نمازهاي عاشقانه از کشورهاي ديگر برمي‏خيزد. دوستي را من سراغ دارم يعني بعداً باهاش دوست شدم نه که حالا دوست من بود استاد دانشگاه است کمونيست بود، بعد مسيحي شد. مکتب مسيحيت را مطالعه کرد قانعش نکرد، چون در مسيحيت حرفهاي اشکال دار خيلي است. بعد از مسيحيت آمد مسلمان شد در ميان فقهاي اسلامي شافعي، حنبلي و مالکي و جعفري و شيعه‏اي مطالعه کرد همه را. آمد شيعه شد در بين شيعه‏ها آمد ايران رفت خدمت امام عاشق اسلام شد، عاشق امام شد. ايام جنگ بود، رفت جبهه صحنه‏هايي از جبهه را ديد. ساکن اتريش و بچه ي اتريش است. برگشت در آن جا گفت من راه خودم را بعد از چند سال پيدا کردم. بنيان گذار شيعه در آن قبيله شد، قبيله خودش من رفته بودم اتريش، جلسه‏اي داشت همه ي کساني که شيعه شده بودند، جمع کرده بودند. چه جوانهايي جه خواهرهايي، چه برادرهايي، چه جلساتي، توي جلسه شان هر کس غذاي خودش را مي‏آورد. چون مي‏گفت بودجه نداريم، هر کسي مثلاً غذاي خودش را مي‏آورد. ايشان صحبت مي‏کرد، بعد همان جا غذا مي‏خوردند حالا کم کم هر سال يک کارواني از طرفدارانش را بر مي‏دارد مي‏آورد مکه. پسرش را فرستاد ايران فارسي ياد گرفته خيلي راحت و پسرش هم الان حجةالسلام شده. غصّه نخوريد فلاني تارک الصلوة شده بايد غصّه بخوريم اما اگر يک آبي اينجا فرو مي‏رود جاي ديگر به صورت يک آب زلال در مي‏آيد، فقط شرمنده خواهد شد که چطور آن از راه دور گرفت و اين از راه نزديک نگرفت. چطور بعضي‏ها با کتاب قرضي نمره بيست آوردند، بعضي‏ها بابايشان کتاب‏فروش است، توي شهرستان کتابخانه هست، هواي معتدل دارند، باز هم نمره‏شان ضعيف است. از اين امکانات بايد استفاده کنيم (شما مردم عزيز چيزهايي داريد که استانهاي ديگر همه استانها شرايط شما را ندارند استان شما استان پرآبي است، شما با کمبود آب مواجه نيستيد. چند روز پيش من زاهدان بودم، امسالي که همه جا باران آمده باز هم آنجا آب را با ماشين مي‏خرند. پرآبي يک نعمتي است مخصوص شما، يک هواي معتدل مخصوص شماست نه يخ بندان بعضي از استانها را داريد نه داغي بعضي از استانها را. معتدل هواي معتدل همه ي خانها تقريباً اسلحه دارد و همه حالت بسيجي دارند. همه ي نژاد انقلابي هستند. زماني که استان شما بني صدر را شناخت و باهاش يرخوردي کرد آن زمان همه ي ايران زنده باد بني صدر مي‏گفتند. ولي استان شما بني صدر را قبل از استانهاي ديگر شناخت يعني فهم مکتبي و انقلابي شما بالاست هوايتان هم معتدل است بنابراين در اين شرايط يک شرايطي است که بايد فرق بکنيد بچّه‏هاي قم که در کنار قم هستند، بچّه‏هاي مشهد که در کنار امام رضا (عليه السلام) هستند بايد فرق بکنند. بچّه‏هاي همدان، بچّه‏هاي استان‌هايي که هوايشان سرد است، بايد دو برابر خوزستاني‏ها مطالعه کنند چون آنجا تابستان هم مي‏شود مطالعه کرد خوزستان آتش ازش در مي‏آيد. تابستان هر استاني هر شرايطي دارد، آنوقت خوزستاني‏ها يک شرايطي دارند که باز همداني‏ها ندارند. هر کسي از آن شرايطش اگر آن طوري که بايد استفاده نکند قيامت حسرت خواهد خورد. قرآن براي قيامت خيلي اسم گذاشته «يوم التلاق»، «تلاق» با ت دو نقطه يعني تلاقي «يوم الحساب» «يوم القيامه» اسم توي قرآن زياد است، قيامت يکي از اسم‏هاي قيامت «يوم الحسرة» است يعني روزي که آدم حسرت مي‏خورد عجب) هيچ مکتبي زهرا (سلام اللَّه عليها) ندارد و لذا امام در وصيت‏نامه‏اش مي‏گويد «ما مفتخريم که زهرا (سلام اللَّه عليها) از ماست»، «ما مفتخريم که امام باقر (عليه السلام) از ماست» «ما مفتخريم که مذهب فاطمه (سلام اللَّه عليها) از ماست» مذهب فاطمه (سلام اللَّه عليها) را هم برايتان بگويم. فاطمه زهرا (سلام اللَّه عليها) از نظر علمي خبر از آينده داشت و کتابي داشت اين زهرا (سلام اللَّه عليها) سرچشمه علم امامها بود. گاهي مي‏رسيدند خدمت امام صادق عليه‏اسلام. مي‏گفتند آقا آينده چه مي‏شود. امام صادق (عليه السلام) مي‏فرمود بايد بروم کتاب مصحف را بخوانم، مصحف مادرم است. مي‏رفت باز مي‏کرد مي‏خواند مي‏گفت آينده چنين مي‏شود، چنان مي‏شود. يعني علم زهرا (سلام اللَّه عليها) سرچشمه علم امام صادق (عليه السلام) هم بود. امام صادق عليه‏السلام علومش از سه چهار چشمه بود، يکي چيزهايي که خدا بهش القا مي‏کرد، يکي چيزهايي که از جدش شنيده بود، يکي از چيزهايي که از کتاب مصحف مطالعه مي‏کرد.
ماجراي تسبيحات حضرت زهرا (س)
اين تسبيحات حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها) را برايتان بگويم ماجرايش چيه. در جنگها خوب اسير مي‏گرفتند، بعضي از جنگها زنها شرکت مي‏کردند. زن اسير داشتيم، مرد اسير داشتيم يک ذره، يک ذره اسلام شده بود طرفداران اسلام «يدخلون في دين اللَّه افواجا» گروه گروه فوج فوج مي‏آمدند، مسلمان مي‏شدند. کم کم بازار اسلام گرم شد، تنورش داغ شد. فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) هم کم کم کارش زياد شد و بچه‏هايش زياد شدند و بچه‏داري و خانه‏داري و آموزش و خسته مي‏شد. کارهاي خانه هم سنگين بود آرد کردن گندم، مال ايشان بود. تهيه نان و غذا مال ايشان بود. شير دادن و تربيت و آمد و رفت زنهاي مدينه و يک روز آمد و گفت بابا جون مي‏شود شما به يک خانمي بگوييد بيايد يک چند ساعت کمک ما بکند يک کلفتي، کنيزي، يک خادمي، يک زني بيايد توي خانه کمک بکند پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) نگاهي کرد و فرمود شما 34 بار اللَّه اکبر بگو، 33 بار هم الحمداللَّه، 33 بار هم سبحان‏اللَّه. ما کنيز مي‏خواهيم، ايشان مي‏گويد بگو اللَّه‏اکبر. به نظرم پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) مي‏خواهد بگويد فاطمه جان خواهش مي‏کنم از اين حرفها با بابايت نزن. اصلاً جوابش را چيز ديگر جواب داد فاطمه ي زهرا (سلام اللَّه عليها) چيز ديگري گفت، پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) چيز ديگر جواب داد. شايد مي‏خواسته بگويد از اين حرفها را اينجا نزن. گفت باشد خوب فاطمه زهرا (سلام اللَّه عليها) هم گرفت که نبايد به پدرش از اين حرفها را بزند. دختر پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) مثل باقي دخترها يک نخ مشکي داشت اين 34 تا گره بهش زد همين طور که يک سانت يک گره، يک گره، يک گره، 34 تا گره. گفت باشد هر وقت ذکر بگوييم اللَّه‏اکبر، اللَّه‏اکبر، هر يک اللَّه‏اکبر، الحمداللَّه، سبحان اللَّه، که مي‏گفت يکي از گره‏ها را از زير دستش رد مي‏کرد. ماجرا بود تا جنگ احد پيش آمد، فاطمه الزهرا (سلام‏اللَّه عليها) هفته‏اي دو بار مي‏آمد احد. تقريباً يک ساعت و نيم راه است يا دو ساعت. سر قبر حضرت حمزه، يک روزي مقداري خاک قبر را برداشت گل کرد و از گل خاک حمزه، عموي پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم)، مهره ساخت تويش را خالي کرد، شد تسبيح تربت، منتهي تربت حمزه. سبحان اللَّه، اللَّه‏اکبر، اين شد تسبيح حضرت زهرا، تا کربلا پيش آمد به جاي خاک احد، خاک کربلا و ثواب هزار رکعت نماز دارد
ياد فاطمه (س)، به دنبال هر نماز
و در تعقيب‏ها هيچ تعقيبي به اندازه ي تعقيب حضرت زهرا (سلام‏اللَّه) عليها ارزش ندارند. همين 34 تا اللَّه‏اکبر يعني ما با نماز با حضرت زهرا با اين تسبيحش متصل مي‏شويم، مثل اينکه با هر آب خوردني مي‏گوييم سلام بر حسين، مثل اينکه با هر نمازي در سلام مي‏گوييم: «السلام عليک ايها النبي»، مثل اينکه در هر نمازي صلوات بر پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) و اهل بيتش مي‏فرستيم. يعني ارتباط ما با پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) «السلام عليک ايها النبي»، با اهل بيت پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) تشهدمان صلوات مي‏فرستيم با امام حسين (عليه السلام) به خصوص آب که مي‏خوريم و سجده خاک کربلا نماز ما همراه با ولايت است، نماز ما همراه با شهادت است، يعني حسين (عليه السلام) فراموش نشود، ولايت فراموش نشود، زهرا (سلام اللَّه عليها) فراموش نشود. خيلي مکتب عجيبي داريم، خيلي مکتب عجيبي داريم. شما يک نماز که مي‏خواني نماز شما به شرطي قبول مي‏شود که تغذيه‏هاي شما درست باشد، اگر غذاي شما مشکل داشته باشد در قبولي نماز شما اثر دارد، اگر شما آبروي يک مسلماني را بريزيد در قبولي نماز شما اثر دارد اگر شما حق فقرا را، زکات ندهيد در نماز شما اثر دارد يعني اين نماز خواسته باشد پرواز کند شرايطش اين است که آبروي مردم محفوظ بماند غيبت نکنيم، شکم فقرا سير بشود زکاتت را بدهي تغذيه ي خودت درست باشد. خط فکري‏ات، ولايت رهبري‏ات ولايت اميرالمؤمنين را داشته باشي يعني قبولي نماز چنان، نماز قبولي‏اش بند شده به کارها که يک نمازگزار واقعي اگر يک نماز درست بخواند همه کارهايش اتوماتيک خودش هم درست مي‏شود، توي نماز ما از طريق تسبيحات حضرت زهرا (سلام اللَّه عليها) با حضرت زهرا آشنا مي‏شويم. فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) خيلي مقام داشت. در زمان فاطمه الزهرا (سلام اللَّه عليها) فدک منطقه ي بسيار وسيعي بود درآمدي داشت که اين درآمدش را پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) وصيت کرده بود مال زهرا و فکر زهرا، خود زهرا که زندگي‏اش ساده بود. علي بن ابيطالب که زاهدترين فرد بود. فدکي که دادند مال زندگي شخصي زهرا (سلام اللَّه عليها)نبود. من در جلسه قبل گفتم يک بار مقداري يک مقدار گردنبند، يک خورده نقره بود گردنبند نقره را پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) در گردن زهرا سلام‏اللَّه عليها ديد، چيزي نگفت ولي عبوس کرد. فوري حضرت زهرا (سلام الله عليها) در آورد، گفت بده به فقرا.
فدک، پشتوانه اقتصادي اهل بيت (عليهم السلام)
زهرا (سلام اللَّه عليها) زندگي‏اش زاهدانه و اميرالمؤمنين زاهدانه بود. اما فدک بايد دست اين زاهد باشد که خرج فکرشان بکنند، چون بالاخره اسلام خرج دارد. نبايد گفت آقا براي خدا، ابوالفضل هم که براي خدا جنگيد اسبش جو مي‏خواهد يعني بايد يک امکانات مادي فکر را دنبال کند اموال خديجه کمک کرد به فکر پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم)، ولي فدک را گرفتند. گفتند چرا مي‏گيريد يک حديث دروغين ساختند غصب فدک. حالا ما سيره را هم سيره ي فاطمي اوني که پشتوانه ي مالي بود فدک بود درآمد سرشاري داشت منطقه بزرگي بود که اين درآمدش خرج تفکر علوي بشود. آمدند گرفتند فاطمه الزهرا (سلام‏اللَّه عليها) (يک پارچه‏اي دور سرش پيچيد به زنها گفت بزنيد من مي‏خواهم يک سخنراني بکنم که اين سخنراني نيست است مي‏خواهم حکومت را ببرم روي هوا، حکومتي که رهبرش علي ابن ابيطالب نباشد صد هزار نفر در غدير خم گفتند شاهد بودند که گفتند علي چطور شد که حکومت را آدم دو شاهد داشته باشد دادگستري حقش را مي‏گيرد چرا شوهر من صد هزار شاهد داشت نتواند حقش را بگيرد) يک سخنراني کرد که در حديث و تاريخ آمده آنقدر مردم توي مسجد گريه کردند که در طول تاريخ مسجد نبوي هيچ وقت به اندازه آن روز گريه، يک سخنراني کرد حدود چهل و پنجاه آيه ي قرآن توي سخنراني‏اش گفت کودتا کرد بعد گفتند چرا حق شوهرم را غصب کرديد گفتند حديث داريم «نحن» ما «معشر انبياء» ما گروه انبياء «لا نوّرث» ارث نمي‏گذاريم. بنابراين پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) ارث ندارد، هر چي هست مال همه ي مسلمانها است جالب اين است که اين «نحن معشر انبياء» قرآن است يا حديث، حديث است چطور شد که ما حديث رفتيم بخوانيم شما گفتيد: «کفانا کتاب اللَّه» حديث نخوانيد «کفانا کتاب اللَّه» کتاب خدا کافي است، حديث را نخوانيد،ها چطور شد ما که رفتيم يک حديث بخوانيم گفتيد قرآن هست، حديث نخوان منتهي براي گرفتن فدک خودشان حديث خواندند. يعني با حديث دروغين فدک را گرفتند و ما حديث راست رفتيم بخوانيم گفتند نه حديث نخوان يک بام و دو هوا «کفانا کتاب اللَّه» کتاب خدا کافي است. ضربه ي علمي شد چون همه ي حرفها که در قرآن نيست، در قرآن که نگفته نماز صبح دو رکعت است در قرآن فقط مي‏گويد: «اقيموا الصلوة» نماز بخوانيد و اما دو رکعتي‏اش توي حديث است در قرآن مي‏گويد: «و ليطوفوا بابيت العطيف» طواف کنيد اما هفت بار يا هشت بار توي حديث است ما هزاران مسئله‏اي واجب و مستحب داريم که اصلاً در قرآن وجود ندارد. قرآن يک کتاب قانون اساسي است. توي قانون اساسي که همه تبصره‏ها نيست قانون اساسي که چند بند کلي دارد، منتهي هر بندي‏اش مفصلش اهل بيت است. اگر همه ي حرفها در قرآن بود که حضرت نمي‏گفت «کتاب اللَّه و عترتي» کتاب و اهل بيت. ديگر اهل بيت نمي‏خواستيم قرآن باز مي‏کرديم همه چيزي توش بود. قرآن کليات را مي‏گويند جزئياتش با اهل بيت است. فدک را گرفتند و اين يک سرمايه کلاني بود و فاطمه الزهرا (سلام‏اللَّه عليها) سخنراني کرد چه سخنراني، بعد توي سخنراني‏اش ناله‏ها زد يک ناله هايي زهرا زد که مسجد رفت روي هوا. گريه‏اي از مردم گرفت. به خليفه ي اول گفت چطور شد تو از پدرت ارث ببري، من از پدرم ارث نبرم مگر قرآن نمي‏گويد: «و ورث سليمان داوود» داوود پيغمبر (صلّي الله عليه و آله و سلم) بود قرآن مستقيم مي‏گويد: «و ورث سليمان داوود» يعني حضرت سلميان از حضرت داوود ارث برد. اصلاً زندگي پيغمبران هم مثل زندگي ما است مثل اينکه بگوييم شما پيغمبري نبايد بخوري غذا، شما پيغمبري نبايد بچه‏ات را دوست داشته باشي. مسائل عاطفي، مسائل غريزي، مسائل فطري، مسائل حقوقي که فرقي بين پيغمبر و غير پيغمبر نمي‏کند که به هر حال خيلي زهرا (سلام اللَّه عليها) حالا با همه ي عظمتش با يک دست آسياب سنگين داشت گندم آرد مي‏کرد بچه‏اش هم شير ميداد يک روز پيغمبر آمد ديد که زهرا دارد با يک دست گندم آرد مي‏کند با يک دست بچه‏اش را شير مي‏دهد بعد آنوقت تازه ذکر خدا را هم مي‏گويد. يعني پيغمبر گريه کرد. فرمود فاطمه جان اين تلخي‏هاي دنيا را با شيريني‏هاي آخرت عوض نکني «و لسوف يعطيک ربّک فنرضي» نابينا آمد توي خانه ي زهرا (سلام اللَّه عليها) فرمود: وايسا. گفتند يا زهرا نابينا است، چشم ندارد که شما چادر سر مي‏کني. فرمود بالاخره من عطر زدم. چشم ندارد، ولي ممکن است بوي عطر من در نابينا اثر بگذارد ممکن است او از راه بيني، بوي عطر از من مي‏آيد چشم ندارد، ولي او «هو يشّمّ» شبهاي جمعه تا صبح احياء مي‏گرفت و امام حسن (عليه السلام) مي‏گفت گوش دادم از سرشب تا صبح به مسلمانها دعا کرد. گفتم مادر جان يک دعا هم به خودت بکن فرمود: «الجار ثم الدّار» اول بايد به مردم دعا کرد آيه نازل شد که «لا تجعلوا دعاء الرسول البينکم کدعاء بعضکم بعضاً» به پيغمبر محمّد نگوييد، بگوييد يا رسول اللَّه. فاطمه (سلام اللَّه عليها) هم مي‏گفت يا رسول اللَّه. بابايش گفت نه تو يا رسول اللَّه نگو تو بگو يا ابه، من همين که تو به من بگويي بابا، اين کلمه بابايي که تو به من مي‏گويي براي من شيرين تر است که تو بگويي رسول اللَّه. اين مال عموم مردم است تو به من بگو بابا. بگو رد شويم يازده فرزند معصوم به قدري عزيز است که همه ي امامان افتخار مي‏کردند به فاطمه (سلام اللَّه عليها)...
فاطمه (س)، الگوي امام زمان (عليه السلام)
حضرت مهدي (عجل اللَّه تعالي فرجه شريف) حديث داريم فرمود من از مادرم الگو مي‏گيرم الگوي من زهرا مادرم است يک جمله‏اي دارد حضرت مهدي (عجل اللَّه تعالي فرجه شريف) که الگوي من مادرم است. امام حسين (عليه السلام) در کربلا فرمود من مادرم زهرا (سلام اللَّه عليها) است، افتخار مي‏کنم، شما به من مي‏گوييد بيايم بله قربان به يزيد بگويم، مي‏دانيد مادر من کيه، من شير زهرا خوردم کسي که شير زهرا مي‏خورد به يزيد بله قربان بگويد، حواستان کجاست من مادرم زهراست، يعني کسي که شير زهرا را بخورد زير بار طاغوت نمي‏رود. امام سجاد (عليه السلام) در مسجد شام تو سخنراني‏اش گفت من افتخار مي‏کنم مادرم زهرا است. همه ي امامان ما به زهرا افتخار مي‏کردند و ما هم افتخار مي‏کنيم که علاقمند زهرا (سلام اللَّه عليها) هستيم.
خدايا با آبروي زهرا (سلام اللَّه عليها) دين و دنياي ما، آبرو و عزّت و رهبر و دولت و امت و ناموس و نسل و انقلاب ما را حفظ بفرما (آمين).
«والسّلام عليکم و رحمة اللَّه و برکاته»