ارضاى غريزه جنسى‏
وقتى كه آثار رشد و بلوغ در پسران و دختران ظاهر گردد، صدايى از درون آنان جهت برقرارى روابط زناشويى و ارتباط با جنس مخالف برخاسته، آنان را به اطفاى شعله‏هاى غريزه جنسى دعوت مى‏كند. در اين ميان، براى حل مشكل جنسى سه راه وجود خواهد داشت:

الف- روابط زن و مرد بدون هيچ قيد و شرطى در جامعه روا باشد و انسانها همچون ديگر حيوانات، آزادانه از يكديگر كام گرفته، به خواسته‏هاى جنسى پاسخ دهند.

ب- راه تفريط را پيموده، همچون رهبانان مسيحى و برهمنان و ... هرگونه روابط زناشويى را محكوم نموده، آن را برخلاف شؤون و اهداف والاى انسانى بدانند و با زحمت زياد به سركوبى خواسته‏هاى جنسى پرداخته، همواره در مبارزه با اين خواسته درونى باشند.

ج- به منظور تحكيم بنيان اجتماعى اقوام و ملل، بهره‏بردارى صحيح از غريزه جنسى و جلوگيرى از مفاسدِ زياد بى‏بند و بارى و زيانهاى ناشى از عزوبت، به تحكيم و تنظيم مبانى ازدواج و تشكيل خانواده براساس قوانين هماهنگ با نظام خلقت پرداخته شود.
اسلام، راه سوّم را در پيش گرفته است؛ بدين معنا كه از سويى بهره‏گيرى از تمايلات درونى را بطور معتدل و بدون افراط و تفريط از اهداف ازدواج دانسته، به آن سفارش كرده است و از سوى ديگر، آزادى مطلق در روابط جنسى زن و مرد و نيز رهبانيت را محكوم كرده، آن را در جامعه اسلامى ناروا و نكوهيده مى‏شمارد. قرآن كريم مى‏فرمايد: «... وَ رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوها ما كَتَبْناها عَلَيْهِمْ» «1»رهبانيّتى را كه ابداع كرده بودند، ما بر آنان مقرّر نداشته بوديم.پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله با جمله معروف «لا رَهْبانِيَّةَ فِى الْاسْلامِ، تَزَوَّجُوا» «2» امت اسلامى را متوجّه تأمين هدف والاى انسانى در سايه ازدواج و تشكيل كانون گرم خانواده كرده و «عثمان بن مظعون» را كه شبها به عبادت مى‏پرداخت و روزها را با روزه به پايان مى‏رساند و زن و فرزند را ترك كرده بود، بشدّت نكوهش نمود. «3»ناگفته نماند كه ارضاى غريزه جنسى به تنهايى هدف ازدواج نيست، چون اگر هدف نهايى ازدواج، رسيدن به اميال جنسى باشد، بعد از دستيابى به آن، كانون زناشويى از هم گسسته، به جدايى و طلاق منجر خواهد شد. در اسلام، طلاق به خاطر نتايج تلخ و ناگوارى همچون سست شدن بنيان اخلاقى جامعه و متلاشى شدن محيط مناسب پرورش فرزندان، در زمره منفورترين حلالها نزد خدا شمرده شده است. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «ما احَلَّ اللَّهُ شَيْئاً ابْغَضُ الَيْهِ مِنَ الطَّلاقِ» «4»خداوند هيچ چيزى را حلال نكرد كه به اندازه طلاق مورد غضب او باشد.