اهميت اجتماعى ازدواج‏
مسأله ازدواج را مى‏توان از دو جنبه مورد توجه قرار داد:
1- جنبه فردى‏
2- جنبه اجتماعى‏
از آنجا كه زن و شوهر براى ارضاى تمايلات شخصى و برآوردن نيازهاى فردى، تن به ازدواج مى‏دهند، امر ازدواج، يك مسأله شخصى و فردى محسوب مى‏شود و از آن جهت كه بنيان جامعه انسانى با زناشويى زن و مرد شكل مى‏گيرد و آنان براى تشكيل خانواده ناچارند از ضوابط و نظام حقوقى خاصى پيروى كنند، ازدواج يك امر اجتماعى‏به حساب مى‏آيد.تأمين رفاه، آرامش و گسترش مدنيت بشرى در سايه ازدواج ميسّر است و تأمين رفاه، بدون تشكيل خانواده‏اى متعهّد و مسؤول امكان ندارد. بر اين اساس، ازدواج يكى از اركان مدنيت و راهى مهم براى آسايش جامعه و رفاه بشر به شمار مى‏رود. امام رضا عليه السلام ضمن خطبه‏اى، با اشاره به اهميت اجتماعى ازدواج فرمود: «لَوْ لَمْ تَكُنْ فِى الْمُناكَحَةِ وَالْمُصاهَرَةِ آيَةٌ مُنَزَّلَةٌ، وَ لا سُنَّةٌ مُتَّبَعَةٌ، لَكانَ ما جَعَلَ اللَّهُ فيهِ مِنْ بِرِّ الْقَريبِ وَ تَأَلُّفِ الْبَعيدِ ما رَغِبَ فيهِ الْعاقِلُ اللَّبيبُ وَ سارَعَ الَيْهِ الْمُوَفَّقُ الْمُصيبُ» «1»اگر درباره ازدواج دستورى هم از خدا صادر نشده بود و سنّتى هم از سوى پيامبر صلى الله عليه و آله نرسيده بود، باز به خاطر همان فوايد (اجتماعى) كه خدا در آن نهاده، مانند نيكى به نزديكان و پيوند با بيگانگان، انسان خردمند و مصلحت‏انديش به آن رغبت مى‏كرد. و شخص كامروا و درستكار بدان پيشى مى‏گرفت.