|
1- ازدواج
مسأله ازدواج و انتخاب جفت، يكى از امور لازم در زندگى جانداران، از جمله گياهان و جانوران است. خلقت موجودات زنده بگونهاى است كه هر كدام آنها، آگاهانه يا ناخودآگاه به انتخاب جفت پرداخته، براى بقاى نسل و توليد و تكثير نوع اقدام مىكنند و يا هدايت و رهبرى مىشوند.براساس تعاليم قرآنى- كه در تحقيقات علمى دانشمندان نيز به اثبات رسيده است- آفريدگار جهان، همه موجودات عالم مادّه را جفت آفريده است: «وَ مِنْ كُلِّ شَىْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ» «1»و از هر چيز جفتى آفريديم، شايد متذكّر شويد!قرآن، درباره جفتآفرينى گياهان فرمود: «اوَ لَمْ يَرَوْا الَى الْأَرْضِ كَمْ انْبَتْنا فيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَريمٍ» «2»آيا آنان به زمين نگاه نكردند كه چقدر از انواع گياهان، جفتِ پر ارزش در آن رويانديم؟!علاوه بر آيات مذكور، آياتى ديگر بر آفرينش جفتگونه حيوانات و انسان دلالت دارند، مانند: «جَعَلَ لَكُمْ مِنْ انْفُسِكُمْ ازْواجاً وَ مِنَ الْأَنْعامِ ازْواجاً ...» «1»از جنس شما، همسرانى براى شما قرار داد و جفتهايى از چهارپايان آفريد.
جفتآفرينى جانداران و وجود غريزه جنسى در آنها، وسيلهاى جهت محفوظ ماندن نسل جاندار به شمار مىرود. دستِ آفرينش ميان زن و مرد، گرايش و كششى طبيعى نسبت به يكديگر قرار داده تا آنها به زندگى مشترك روى آورند و ميل جنسى را همچون ساير اميال و غرايز، بطور صحيح ارضا نموده، هسته اصلى خانواده را تشكيل دهند.از اين رو، با پيدايش انسانهاى نخستين در كره زمين، ازدواج و مراسم خاص مربوط به آن شكل گرفت. براساس گفته صاحبان اديان، نخستين ازدواج بين آدم و حوا- اوّلين مرد و زنِ نسل بشر كنونى- به وقوع پيوست و سپس در سايه ازدواجِ فرزندان آنها، نسل انسان تكثير يافت.در اين باره روايت زير از امام صادق عليه السلام نقل شده است:پس از آنكه خداوند، حوّا را خلق نمود، آدم عرض كرد:
- پروردگارا! اين پديده نيكو (حوّا) چيست كه دوست دارم در كنارش باشم و به او بنگرم؟
- اى آدم! اين كنيز من حوّاست. آيا مىخواهى مأنوس، همراه، همزبان و مطيع فرمان تو باشد؟
- پروردگارا، بلى، من در ازاىِ اين نعمت همواره به شكر و سپاس تو خواهم پرداخت.
- او را از من خواستگارى كن؛ زيرا وى كنيز من و برآورنده نياز جنسى توست و شايستگى همسرى تو را دارد.
- من او را از تو خواستگارى مىكنم، در اين مورد به چه رضايت مىدهى؟ (چه مَهرى بر او تعيين مىكنى؟)
- رضايت و خشنودى من به اين است كه برنامههاى دين و آيينم را به او بياموزى.
- پروردگارا! اگر تو چنين خواسته باشى، من نيز آن را مىپذيرم.
- اين خواست و اراده من است. حوّا را به ازدواج تو درآوردم، پس او را در بر بگير. «2»
|