. 4- تربيت اولاد
نمود ديگر مسؤوليت پذيرى، در تربيت اولاد آشكار مى‏شود، زن و شوهر وظيفه‏شناس، در تربيت صحيح و اسلامى فرزندان خود نهايت تلاش خود را به كار مى‏گيرند و در تمام مراحل رشد فرزند، اعم از دوران حمل، شيرخوارگى و پس از آن خود را نسبت به تربيت صحيح وى مسؤول دانسته و دستوراتى را كه اسلام در اين زمينه ارائه نموده، اجرا مى‏كنند.
اهميّت اين مسؤوليت به اندازه‏اى است كه امام سجّاد عليه السلام از خداوند سبحان براى اداى اين تكليف استمداد طلبيده، عرض مى‏كند:
«... وَ اعِنّى‏ عَلى‏ تَرْبِيَتِهِمْ وَ تَأْديبِهِمْ وَ بِرِّهِمْ» «1»
بار خدايا مرا در تربيت، تأديب و نيكى به فرزندانم يارى فرما.
و نيز آن حضرت در بيان حق فرزند نسبت به پدر و مادر مى‏فرمايد:
«وَ امَّا حَقُّ وَلَدِكَ فَانْ تَعْلَمَ انَّهُ مِنْكَ وَ مُضافٌ الَيْكَ فى عاجِلِ الدُّنْيا بِخَيْرِهِ وَ شَرِّهِ وَ انَّكَ مَسْؤولٌ عَمَّا وَلَّيْتَهُ بِهِ مِنْ حُسْنِ الْادْبِ» «2»
حقّ فرزند بر تو، اين است كه بدانى وجود او از تو است و نيك و بدهاى او در اين دنيا به تو وابسته است، و بدانى كه تو در تربيت او از [قبيل‏] حسن ادب و ... مسؤول هستى.