زيباترين گذشت
نسبت به بديهاى ديگران به صورتهاى گوناگونى مىتوان گذشت كرد؛ بعضى از افراد حتى بعد از مجازات افراد خطاكار نيز آنها را نمىبخشند و رفتار خصمانهاى با آنان دارند.
بعضى ديگر، افراد خطاكار را مجازات مىكنند، اما بعد از آن، كينهاى از آنان در دل نگه نمىدارند. بهتر از اين دو دسته، كسانى هستند كه علاوه بر پرهيز از انتقامجويى، از بدى و ستم افراد خطاكار مىگذرند و بزرگوارانه آنها را مىبخشند. قرآن كريم به چنين گذشتى سفارش كرده، مىفرمايد:
«... فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَميلَ» «1»
از آنها به طرز شايستهاى صرف نظر كن (و آنها را بر نادانيهايشان ملامت ننما)!
امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه فرمود:
«الصَّفْحُ الْجَميلُ انْ لا تُعاقِبَ عَلَى الذَّنْبِ» «2»
گذشت زيبا اين است كه كسى را به خاطر گناهش مجازات نكنى.
امام رضا عليه السلام نيز در اين باره فرمود:
«الْعَفْوُ مِنْ غَيْرِ عِتابٍ» «3»
[گذشت زيبا] بخشش بدون سرزنش است.
نتيجه مداومت بر چنين گذشتى در زندگى خانوادگى، ايجاد روابط سالم، انسانى و قابل ستايش است كه زن و شوهر در پرتو آن از سعادت خانوادگى بيشترى برخوردار مىشوند.
|