زيباترين گذشت‏
نسبت به بديهاى ديگران به صورتهاى گوناگونى مى‏توان گذشت كرد؛ بعضى از افراد حتى بعد از مجازات افراد خطاكار نيز آنها را نمى‏بخشند و رفتار خصمانه‏اى با آنان دارند.
بعضى ديگر، افراد خطاكار را مجازات مى‏كنند، اما بعد از آن، كينه‏اى از آنان در دل نگه نمى‏دارند. بهتر از اين دو دسته، كسانى هستند كه علاوه بر پرهيز از انتقامجويى، از بدى و ستم افراد خطاكار مى‏گذرند و بزرگوارانه آنها را مى‏بخشند. قرآن كريم به چنين گذشتى سفارش كرده، مى‏فرمايد:
«... فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَميلَ» «1»
از آنها به طرز شايسته‏اى صرف نظر كن (و آنها را بر نادانيهايشان ملامت ننما)!
امام صادق عليه السلام در تفسير اين آيه فرمود:
«الصَّفْحُ الْجَميلُ انْ لا تُعاقِبَ عَلَى الذَّنْبِ» «2»
گذشت زيبا اين است كه كسى را به خاطر گناهش مجازات نكنى.
امام رضا عليه السلام نيز در اين باره فرمود:
«الْعَفْوُ مِنْ غَيْرِ عِتابٍ» «3»
[گذشت زيبا] بخشش بدون سرزنش است.
نتيجه مداومت بر چنين گذشتى در زندگى خانوادگى، ايجاد روابط سالم، انسانى و قابل ستايش است كه زن و شوهر در پرتو آن از سعادت خانوادگى بيشترى برخوردار مى‏شوند.