محبّت‏
يكى ديگر از عوامل سعادت خانواده كه اميد و حركت را به ارمغان مى‏آورد، محبّت زن و شوهر به يكديگر است. انسان نيازهاى عاطفى فراوانى دارد كه نياز به محبّت، يكى‏از اساسى‏ترين آنهاست؛ او دوست دارد هم مورد محبّت ديگران قرار گيرد و هم نسبت به آنها ابراز علاقه كند. زندگى بدون محبّت براى او جاذبه‏اى نداشته و از آن گريزان است.از آنجا كه زن موجودى عاطفى است و عواطف و احساسات او بر جنبه‏هاى ديگرش غلبه دارد، نياز او به محبّت، بيش از مرد است و شايد به همين سبب، خداوند نسبت به زنان بيش از مردان مهربان است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«انَّ اللَّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى‏ عَلَى النِّساءِ أَرْأَفُ مِنْهُ عَلَى الذُّكُورِ» «1»
خداوند تعالى نسبت به زنان بيش از مردان مهربان است.
بنابراين، بهتر است شوهر، آغازگر ابراز محبّت و تداوم بخش آن باشد. در اين صورت، علاقه زن نسبت به او شدّت يافته، او نيز درصدد ابراز محبّت برمى‏آيد.
ساختار وجودى و خصوصيات فطرى زن، او را بشدّت، نيازمند محبّت همسر قرار داده است. زنى كه از اين موهبت بى‏بهره باشد، همواره باحسرت تمام درصدد جبران اين كمبود روحى خواهد بود. امام صادق عليه السلام فرمود:
«انَّ الْمَرْأَةَ خُلِقَتْ مِنَ الرَّجُلِ، وَ انَّما هِمَّتُها فِى الرِّجالِ، فَاحِبُّوا نِساءَكُمْ» «2»
همانا زن از مرد آفريده شده و توجّه او به مردان معطوف است، پس زنانتان را دوست بداريد.
ابراز محبّت نسبت به زن به دو صورت «عملى» و «زبانى» انجام مى‏گيرد؛ ابراز محبّت عملى، در برخورد ملايم و محبّت‏آميز مرد نسبت به همسرش نمايان مى‏شود و بدين گونه زن، علاقه مرد نسبت به خود را از رفتار او در مى‏يابد. ابراز محبّت زبانى نيز نقش ويژه‏اى در تحكيم پيوند خانوادگى دارد.
زن به ابراز محبّت زبانى شوهر نياز دارد و به وسيله آن از محبّت قلبى شوهر نسبت به خود اطمينان يافته، آرامش خاطر پيدا مى‏كند و هرگز شيرينى آن را فراموش نمى‏كند.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
«قَوْلُ الرَّجُلِ لِلْمَرْأَةِ انّى‏ احِبُّكِ لا يَذْهَبُ مِنْ قَلْبِها ابَداً» «1»
سخن مرد به همسرش كه «من دوستت دارم» هرگز از قلبش بيرون نخواهد رفت.
محبّت به همسر هراندازه بيشتر باشد، مطلوبتر است، زيرا محبت از عواطف انسانى او سرچشمه مى‏گيرد و نبايد آن را با شهوت كه امرى غريزى است، يكى دانست.
انبياى الهى كه مظهر والاى عواطف انسانى هستند، همگى از اين خصلت برخوردار بوده‏اند. امام صادق عليه السلام در اين باره فرمود:
«مِنْ اخْلاقِ الْانْبِياءِ حُبُّ النِّساءِ» «2»
محبّت به زنان از اخلاق پيامبران است.
رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله نيز كه منبع عطوفت و محبّت بود، نسبت به زنان محبّت ويژه‏اى داشت و آنان را همواره مورد لطف و مهربانى خود قرار مى‏داد. درباره آن حضرت چنين گفته شده است:
«كانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله ارْحَمَ النَّاسِ بِالنِّساءِ وَ الصِّبْيانِ» «3»
رسول خدا صلى الله عليه و آله مهربانترين مردم نسبت به زنان و كودكان بود.