|
. 2- آموزش دينى
كودك با فطرت الهى خويش آمادگى دارد كه با آموزشهاى دينى آشنا شود، به عبارت ديگر يك نياز درونى او را به فراگيرى آموزشهاى دينى فرا مىخواند. اگر پدر و مادر، به اين نياز كودك جواب مثبت ندهند و با آموزشهاى سازنده و آگاهيهاى لازم او را هدايت نكنند، ممكن است ذوق و گرايش دينى كودك مخدوش شده و افكار انحرافى در ذهن او رسوخ كند. از اين رو، پدر و مادر بايد كودكان خود را با آموزشهاى دينى و سخنان هدايتگر معصومين آشنا سازند، تا آنها را از غلتيدن در دام انحرافات فكرى نجات دهند.
امام صادق عليه السلام فرمود:
«بادِرُوا اوْلادَكُمْ بِالْحَديثِ قَبْلَ انْ يَسْبِقَكُمْ الَيْهِمُ الْمُرْجِئَةُ» «1»
قبل از آنكه مرجئه (منحرفان) از شما پيشى گيرند، به حديث آموزى فرزندانتان اقدام كنيد.
بنابراين، از همان زمانى كه در ذهن كودك سؤالهايى درباره مبدأ و معاد و ديگر مسائل دينى مطرح مىشود، بايد با ارائه پاسخهاى سنجيده و متناسب، عقل و روح او را مجذوب زيباييهاى معنوى كرد، تا از همان ابتدا علاقه به خدا و پيامبران الهى و ائمّه اطهار عليهم السلام در جان او رشد يابد. بهتر است، صفاتى كه براى كودك شيرينتر است و محبت و اميدوارى به خدا را در دلش پرورش مىدهد- مانند عدالت و رحمت خداوند- بازگو شودتا تصوّرى دوست داشتنى از خداوند داشته و وى را به سوى ديندارى سوق دهد.والدين بايد با ظرافت و حوصله، روح كودك را با آموزشهاى دينى آشنا كرده، هرگاه استعداد پذيرش مرحله بالاترى را در او ديدند، به آن مرحله راهنماىاش كنند.
امام باقر عليه السلام مىفرمايد:
در دو سالگى كلمه توحيد «لا الهَ الَّا اللَّهُ» را و در چهار سالگى «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ» را به كودك بياموزند. در پنج سالگى روى او را متوجّه قبله كرده، به او بگويند كه سر به سجده بگذارد. بعد از شش سالگى، ركوع و سجود صحيح را به او بياموزند و در هفت سالگى به او بگويند دست و رويت را بشوى و نماز بگذار و چون نه ساله گردد، وضو يادش دهند. «2»
امام صادق عليه السلام نيز مىفرمايد:
ما كودكان خود را در سنّ پنج سالگى به نماز وامىداريم؛ شما نيز آنها را در سنّ هفت سالگى به نماز واداريد. همچنين ما به فرزندانمان در سنّ هفت سالگى دستور مىدهيم كه به اندازه طاقتشان روزه بگيرند؛- يك روز، نصف روز، كمتر يا بيشتر؛ و هرگاه تشنگى و گرسنگىبرآنها غلبه كرد، افطار مىكنند-، تا به روزه عادت كنند، ولى شما اطفالتان را در نُه سالگى به روزه واداريد، هر مقدار از روز را كه مىتوانند و هرگاه تشنگى بر آنها چيره شد، افطار كنند. «1»
|