جلوه‏هاى بى‏عدالتى‏
بى‏عدالتى و تبعيض ممكن است در محيط خانواده به شكلهاى گوناگون جلوه كند، مانند: طرفدارى از يك كودك هنگام درگيرى، مضايقه از محبت كردن به كودكان بزرگتر در برابر فرزندان خردسال، نوازش يكى و بى‏توجّهى به ديگرى و ....
بسيارى از خانواده‏ها به دختران كمتر توجّه مى‏كنند و پسران را برتر از آنها مى‏دانند، در حالى كه اين‏گونه رفتارها، مورد پسند قرآن مجيد و پيشوايان دينى نيست؛ قرآن، وقتى از فرزند سخن به ميان مى‏آورد، آن را هديه‏اى الهى مى‏داند و بدون اينكه به جنسيّت آنها توجّه كند، اوّل از دختر ياد كرده، مى‏فرمايد:
«يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ اناثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ، اوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْراناً وَ إِناثاً وَ يَجْعَلُ مَنْ يَشاءُ عَقيماً إنَّهُ عَليمٌ قَديرٌ» «2»
(خداوند متعال) به هر كس اراده كند، دختر مى‏بخشد و به هر كس بخواهد پسر (يا اگر بخواهد) پسر و دختر- هر دو- را براى آنان جمع مى‏كند، و هر كس را بخواهد عقيم مى‏گذارد، زيرا كه او دانا و قادر است.
جارود بن منذر مى‏گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمود:
شنيده‏ام كه تو دخترى دارى، ولى از او خيلى خوشت نمى‏آيد! او چه زيانى به تو مى‏رساند؟
مگر نه اين است كه او را مى‏بويى و روزى او نيز مى‏رسد، براستى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پدر چندين دختر بود. «1»
هنگامى كه به امام سجّاد عليه السلام تولّد نوزاد را خبر مى‏دادند، هرگز از پسر يا دختر بودن او نمى‏پرسيد، و وقتى از سالم بودنش مطّلع مى‏شد، خدا را سپاس مى‏گفت. «2»
جلوه ديگر بى‏عدالتى، در تبعيض ميان فرزندان از نظر جمال است؛ يعنى فرزندى كه زيبايى چندانى ندارد، يا نقصى در بدن دارد، كمتر مورد توجّه پدر و مادر قرار مى‏گيرد و والدين بى‏توجّه، در مورد او بى‏عدالتى كرده و باعث آزار او مى‏شوند، يا در مورد بچه‏اى كه استعداد كمترى دارد و نسبت به ديگر برادران و خواهرانش از نظر درسى ضعيفتر است، كمتر مورد عنايت خود قرار داده و حتّى گاهى با زخم زبان او را تحقير مى‏كنند و از اين رهگذر، ضربات جبران ناپذير روحى بر او وارد مى‏سازند.
بنابراين، براى دستيابى به تربيت صحيح كودكان، پدر و مادر بايد از تبعيض و بى‏عدالتى نسبت به فرزندان خوددارى كرده، علل و انگيزه‏هاى تبعيض را از بين ببرند و زمينه رشد كودك را فراهم سازند.