هشدارهاى تربيتى درباره احترام‏
1- احترام به كودك نبايد از مقدار لازم تجاوز كرده و به حدّ افراط برسد.
2- شخصيّت او بايد با توجّه به رفتار نيك و صفات پسنديده‏اش مورد تكريم و تحسين قرار گيرد.
3- پى‏ريزى شخصيّت كودك از همان روزهاى اوّل ولادت آغاز مى‏شود و در همان زمان، تندى و خشونت و مهر و محبت در روح او اثر مى‏گذارد. از اين رو، رعايت احترام كودك در همان زمان نيز، لازم است. رسول خدا صلى الله عليه و آله نسبت به اطفال شيرخوار نيز اين مطلب را رعايت مى‏كرد: «ام الفضل دايه امام حسين عليه السلام مى‏گويد: «روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله، حسين عليه السلام را كه در آن موقع شيرخوار بود، از من گرفت و در آغوش كشيد، كودك، لباس پيغمبر را خيس كرد؛ من طفل را چنان بشدّت از پيغمبر جدا كردم كه گريان شد. حضرت به من فرمود:
«مَهْلًا يا امَّ الْفَضْلِ إنَّ هذِهِ الْاراقَةَ الْماءُ يُطَهِّرُها فَاىُّ شَيْى‏ءٍ يُزيلُ هذا الْغُبارَ عَنْ قَلْبِ الْحُسَيْنِ»
ام الفضل آرام، لباس مرا، آب تطهير مى‏كند، ولى چه چيز مى‏تواند اين غبار كدورت را از قلب (فرزندم) حسين برطرف نمايد؟ «2»
همچنين وقتى طفل صغيرى را براى دعا يا نامگذارى به حضور آن بزرگوار مى‏آوردند و رسول خدا صلى الله عليه و آله كودك را در آغوش مى‏گرفت، گاهى طفل در دامن ايشان ادرار مى‏كرد و ناظران با كودك تندى مى‏كردند، حضرت مى‏فرمود:
«لا تَزْرِمُوا بِا لصَبِىِّ»
با تندى و خشونت از ادرار كودك جلوگيرى نكنيد.
سپس طفل را آزاد مى‏گذاشت تا ادرار كند، و وقتى كسان طفل مى‏رفتند، آن حضرت لباس خود را تطهير مى‏كرد. «1»
4- كودك در شناختن نيك و بد نياز به راهنمايى دارد، ولى امر و نهى زياد موجب اهانت و بى‏احترامى به وى و منجرّ به انحراف كودك مى‏شود.
امير مؤمنان على عليه السلام مى‏فرمايد:
«الْافْراطُ فِى الْمَلامَةِ يَشُبُّ نيرانَ اللِّجاجِ» «2»
زياده‏روى در ملامت و سرزنش، آتش لجاجت را شعله‏ور مى‏سازد.