|
1- ايجاد انس و محبّت
انس و محبّت از نيازهاى ابتدايى و ضرورى كانون خانواده است و زندگى بدون آن دچار نابسامانيهاى فراوان مىشود. انس زن و شوهر نسبت به يكديگر، جز در پرتو خوشاخلاقى و نيك رفتارى حاصل نمىشود. هر كس كه دوستدار محبت و خواهان نفوذ در دل ديگران است، هيچ راهى بهتر از خوشاخلاقى نخواهد داشت. امير مؤمنان عليه السلام فرمود:
«عَلَيْكَ بِحُسْنِ الْخُلْقِ فَانَّهُ يُكْسِبُكَ الَمحَبَّةَ» «2»
خوشخلق باش، كه برايت جلب محبّت مىكند.
انسان خوشاخلاق همواره با زبانى نرم با ديگران سخن مىگويد، بدين جهت آنان را تحت تأثير قرار داده، محبتشان را به خود جلب مىكند. حضرت على عليه السلام فرمود:
«بِلينِ الْجانِبِ تَأْنِسُ النُفُوسُ» «1»
بر اثر نرمخويى، ديگران با انسان مأنوس مىشوند.
كسى كه همواره با همسرش بدخلقى و بدرفتارى مىكند و با زبانى تند و خشن با ا و سخن مىگويد، نبايد انتظار داشته باشد كه همسرش با او مأنوس شده، نسبت به او عواطف و احساسات دوستانهاى ابراز كند. بداخلاقى و خشونت، جز به دورى همسران از يكديگر و سركوبى عواطف محبتآميز آنها منجر نمىشود. تنها در پرتو خوش خوشاخلاقى با همسر است كه مىتوان انس و محبت را در محيط خانواده به وجود آورد و رشته دوستى را محكم نمود. حضرت على عليه السلام فرمود:
«حُسْنُ الْخُلْقِ يُورِثُ الَمحَبِّةَ وَ يُؤَكَّدُالْمَوَدَّةَ» «2»
خوشاخلاقى محبت را به همراه مىآورد و دوستى را پايدار مىسازد.
|