7. تجويز درمان حرام‏
پيامبر اكرم (ص) فرمود:
انَّ اللَّهَ انْزَلَ الدَّاءَ وَالدَّواءَ وَجَعَلَ لِكُلِّ داءٍ دَواءً فَتَداوُوا وَلا تَتَداوُوا بِحَرامٍ «3»
همانا خداوند درد و دارو را [با هم‏] فرو فرستاده و هر دردى دارويى دارد و شما به درمان‏
بپردازيد، ولى نه با حرام.پزشك و پرستار مجاز نيستند در طول درمان بيمار از هيچ وسيله، كار و روش حرامى بهره ببرند، بلكه وظيفه دارند از راه صحيح و مجاز شرعى به درمان بيمار بپردازند. امام خمينى (ره) فرمود:
«نگاه كردن مرد به بدن زن نامحرم چه با قصد لذت و چه بدون آن حرام است و نگاه كردن به صورت و دست‏ها اگر به قصد لذت باشد حرام است، ولى اگر بدون قصد لذت باشد مانعى ندارد و نيز نگاه كردن زن به بدن مرد نامحرم حرام مى‏باشد.» «1»
«اگر مرد براى معالجه زن نامحرم ناچار باشد كه او را نگاه كند و دست به بدن او بزند اشكال ندارد ولى اگر با نگاه كردن بتواند معالجه كند نبايد دست به بدن او بزند و اگر با دست زدن بتواند معالجه كند نبايد او را نگاه كند.» «2»
پزشك تا آن‏جا كه ممكن است نبايد خوراك و نوشيدنى‏هايى كه منع شرعى دارد براى درمان تجويز كند، مگر در صورتى كه درمان منحصر در آن باشد. «3» امام صادق (ع) فرمود:
انَّ اللَّهَ لَمْ يَجْعَلْ فى‏ شَى‏ءٍ مِمَّا حرَّمَ شِفاءً وَلا دَواءً «4»
خداوند، شفاء و درمان را در اشياء حرام قرار نداده است.
شخصى از ايشان درباره داروى مخلوط به شراب پرسش كرد، در پاسخ فرمود:
«نه! به خدا سوگند دوست ندارم به آن بنگرم؛ تا چه رسد كه با آن مداوا كنم. چنين دوايى چون پيه و گوشت خوك [پليد] است، گرچه برخى از مردم با آن درمان مى‏كنند.» «5»
مفضل بن عمر از امام صادق (ع) پرسيد: «چرا خداوند، شراب، مردار، خون و گوشت خوك را حرام كرده است؟» آن حضرت در پاسخ فرمود:خداوند سبحان از روى ميل و علاقه يا بى‏رغبتى چيزى را حلال يا حرام نكرده است، بلكه با آفرينش آفريده‏ها آگاه بود كه قوام و مصلحت بدن آنها به چيست، و از روى لطف و مصلحت، آنها را حلال و مباح اعلام كرد و نيز از چيزهايى كه به زيان بندگان است آگاه بود و آنها را ممنوع و حرام كرد. آن‏گاه همين محرمات را براى فرد مضطر در هنگام اضطرار، مباح كرد و به او اجازه داد تا به اندازه رفع نياز- نه بيشتر- مصرف كند. «1»