6. پول‏مدارى‏
مداواى بيمار، وظيفه‏اى انسانى و اخلاقى محسوب مى‏شود و اگر با نيت خالص و قصد خدمت به همنوع انجام گيرد، بسيار ارزشمند است و افزون بر پاداش اخروى، سعادت و بهروزى دنيوى را در پى دارد. چنين كار ارزنده‏اى نبايد به اغراض مادى آلوده گردد و از مرز انصاف و دريافت دستمزد عادلانه بگذرد و جنبه تجارى يا خداى نكرده سركيسه كردن بيماران بگيرد.
پول‏مدارى و زياده‏طلبى، لغزشگاهى خطرناك است كه هيچ‏گاه با انسانيت و سعادت آدمى سازگارى ندارد و فرايند بهداشت و درمان را مختل مى‏سازد. از اين‏رو، شايسته است پزشكان در گرفتن دستمزد از بيماران، انصاف داشته باشند، از بيمار دزدى «1» اجتناب ورزند. تبانى با بيمارستان، آزمايشگاه‏ها، شركتهاى دارويى و صاحبان داروخانه‏ها يا گرفتن رشوه از افراد براى اظهار نظر پزشكى از مصاديق دنيا پرستى است.امير مؤمنان (ع) مى‏فرمايد:
تِسْعَةُ اشْياءَ مِنْ تِسْعَةِ انْفُسٍ هُنَّ مِنْهُمْ اقْبَحُ مِنْ غَيْرِهِمْ: ... وَالزَّمانَةُ مِنَ الْاطِبَّاءِ «2»
زشتى نُه چيز از نه گروه بيشتر از ديگران است: [از آن جمله است:] رشوه از پزشكان.