6. پولمدارى
مداواى بيمار، وظيفهاى انسانى و اخلاقى محسوب مىشود و اگر با نيت خالص و قصد خدمت به همنوع انجام گيرد، بسيار ارزشمند است و افزون بر پاداش اخروى، سعادت و بهروزى دنيوى را در پى دارد. چنين كار ارزندهاى نبايد به اغراض مادى آلوده گردد و از مرز انصاف و دريافت دستمزد عادلانه بگذرد و جنبه تجارى يا خداى نكرده سركيسه كردن بيماران بگيرد.
پولمدارى و زيادهطلبى، لغزشگاهى خطرناك است كه هيچگاه با انسانيت و سعادت آدمى سازگارى ندارد و فرايند بهداشت و درمان را مختل مىسازد. از اينرو، شايسته است پزشكان در گرفتن دستمزد از بيماران، انصاف داشته باشند، از بيمار دزدى «1» اجتناب ورزند. تبانى با بيمارستان، آزمايشگاهها، شركتهاى دارويى و صاحبان داروخانهها يا گرفتن رشوه از افراد براى اظهار نظر پزشكى از مصاديق دنيا پرستى است.امير مؤمنان (ع) مىفرمايد:
تِسْعَةُ اشْياءَ مِنْ تِسْعَةِ انْفُسٍ هُنَّ مِنْهُمْ اقْبَحُ مِنْ غَيْرِهِمْ: ... وَالزَّمانَةُ مِنَ الْاطِبَّاءِ «2»
زشتى نُه چيز از نه گروه بيشتر از ديگران است: [از آن جمله است:] رشوه از پزشكان.
|