ضرورت و اهميّت اخلاق پزشكى‏
اخلاق از ضروريات زندگى بشر است. انسانها براى زندگى كردن در كنار يكديگر و تداوم حيات اجتماعى خود، نياز مبرم به اخلاق دارند و بدون آن رو به انحطاط خواهند گراييد.
امير مؤمنان مى‏فرمايد:
لَوْ كُنَّا لا نَرْجُو جَنَّةً وَلا نَخْشى‏ ناراً وَلا ثَواباً وَلا عِقاباً، لَكانَ يَنْبَغى‏ لَنا انْ نَطْلُبَ مَكارِمَ الْاخْلاقِ، فَانَّها مِمَّا تَدُلُّ عَلى‏ سَبيلِ النَّجاحِ «1»
اگر اميدى به بهشت و ثواب و بيمى از دوزخ و عقاب نداشته باشيم، باز شايسته است كه در پى كسب مكارم اخلاق باشيم؛ چون آنها راهنماى راه نجاتند.همه مردم بايد پايبند به اخلاق باشند؛ امّا آراسته شدن صاحبان برخى مشاغل به برخى صفات شايسته‏تر است، چنان كه حضرت محمد (ص) مى‏فرمايد:
عدل، سخاوت، تقوا، صبر، توبه و حيا [براى همگان‏] خوب است؛ ولى [در اين ميان‏] عدل براى زمامداران، سخاوت براى ثروتمندان، تقوا براى عالمان دين، صبر براى فقيران، توبه براى جوانان و حيا براى بانوان خوب‏تر و شايسته‏تر [از ديگران‏] است. «2»
همچنين پرهيز از پاره‏اى از رذايل اخلاقى براى بعضى افراد ضرورت بيشترى دارد؛ چنان كه امام على (ع) مى‏فرمايد:
زشتى نُه چيز از نُه گروه، بيشتر از ديگران است:
1. بدخلقى از پادشاهان و حاكمان؛
2. بخل از ثروتمندان؛
3. زود خشم گرفتن و عصبانى شدن از عالمان؛
4. جوانى كردن از پيرمردان؛
5. قطع رابطه كردن از بزرگان قوم؛
6. دروغ از قُضات؛
7. رشوه از پزشكان؛
8. بدزبانى از زنان؛
9. به سختى مجازات كردن از صاحبان قدرت. «1»
بنابراين پاره‏اى از ويژگيهاى اخلاقى، علاوه بر كاربرد عمومى، براى جامعه پزشكى، با توجه به حساسيت شغلى آنان، ضرورت و اهميت دو چندان دارد. براى اين‏گونه ويژگيها مى‏توان در روايات معصومين (ع) ردّپايى را پيدا كرد كه در اين نوشتار به بعضى از آنها استناد خواهيم كرد.