|
8. عدالت
عدالت، ترازويى است كه خداوند سبحان براى برپا داشتن حق در ميان مردم قرار داده و به همگان فرمان داده كه براساس آن رفتار كنند. قرآن كريم مىفرمايد:
انَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْاحْسانِ ... (نحل: 90)
همان خداوند به عدل و احسان فرمان مىدهد.امام على (ع) مىفرمايد:
خداوند متعال، عدالت را برپا دارنده و تنظيم كننده امور مردم، و مايه دورى از حقكشيها و گناهان و وسيله آسانى و گشايش براى اسلام قرار داده است. «1»
فردوسى مىگويد:
گر ايمن كنى مردمان را به داد
خود ايمن بخسبى و از داد شاد
عدالت داراى معانى متعددى است؛ اما منظور از آن در اخلاق پزشكى، عدالت اجتماعى به معناى توزيع مناسب منابع و امكانات، عدالت قانونى به معناى حفظ احترام به قوانين و عدالت در حقوق به معناى رعايت اصل احترام به حقوق مردم است.
جامعه پزشكى براى درمان بيماران بايد نكات زير را رعايت كنند:
الف. عدم تبعيض بين بيماران؛ پزشك بايد بين بيماران از نظر نژاد، رنگ، مليت، مذهب، موقعيت اجتماعى، برخوردارى از ثروت و ... تفاوتى نگذارد.ب. پذيرش و درمان تمام بيماران اورژانسى، حتى بيماران فقير، ناآشنا و فاقد پرونده.
ج. انجام درمان بر حسب ضرورت و نياز؛ پزشك بايد از انجام درمانهاى غيرضرورى، به منظور كسب درآمد براى خود و همكاران، به طور جدّى خوددارى كند.د. نگرفتن رشوه از بيماران، شركتها و وارد كنندگان دارو و همكاران.
ه. عدم ارائه گواهى و شهادت دروغ.
و. پزشك بايد از هر نوع اقدام و رفتار غير اخلاقى كه به دور از عدالت و انصاف است، دورى جويد و اگر يكى از همكاران او به چنين اقدامات غيراخلاقى دست زند، مراتب را تذكر دهد و از حيثيت حرفهاى خود دفاع كند. «2»
|