|
2. حُسن خلق
ويژگى اخلاقى ديگر در درمان بيماران اين است كه پزشك در پذيرش بيمار و برخورد اوليه با او و اطرافيانش، خوش اخلاقى را رعايت كند؛ چون اين شيوه در جلب اعتماد بيماران مؤثر و بسيار آرامشبخش است. جامعه پزشكى وظيفه دارد خود را به چنين صفتى بيارايد. رسول خدا (ص) در ضرورت حسن خلق مىفرمايد:
لَوْ عَلِمَ الرَّجُلُ مالَهُ فى حُسْنِ الْخُلْقِ لَعَلِمَ انَّهُ مُحْتاجٌ انْ يَكُونَ لَهُ خُلْقٌ حَسَنٌ «3»
اگر انسان بداند چه [خيرى] در خوش خلقى نهفته است، مىفهمد كه به داشتن خلق نيكو احتياج دارد.
پزشك خوش اخلاق هماره محبوب قلب بيماران است و روز به روز به شهرت و موفقيتش افزوده مىشود و همه جا از او به نيكى ياد مىكنند.امام صادق (ع) در تعريف حسن خلق مىفرمايد:
حسن خلق اين است كه رفتارت را نرم كنى، سخنت را نيكوگردانى و با برادرت با گشادهرويى ملاقات كنى. «4»
نيز مىفرمايد: سه چيز است كه اگر كسى يكى از آنها را انجام دهد خدا بهشت را بر او واجب مىكند، [يكى از آنها عبارت است از:] الْبِشْرُ لِجَميعِ الْعالَمِ: خوشرويى با همه مردم. «5»
مردم نيز اخلاق نيكو را دوست مىدارند و از پزشك خوش خلق و نيكو رفتار خوششان مىآيد و دوست دارند هنگام بيمارى نزد او بروند و براى درمان خويش از او كمك بگيرند، به قول سعدى:
اگر حنظل خورى از دست خوشروى
به از شيرينى از دست ترشروى
خوش اخلاقى با مردم تا آنجا ارزشمند و داراى اهميت است كه امام صادق (ع) مىفرمايد:
مؤمن، بعد از واجبات، عملى را به خداوند بزرگ پيشكش نمىكند كه نزد او از خوش اخلاقى با مردم محبوبتر باشد. «1»
رفتار پزشك بايد سرشار از عاطفه و محبت باشد. پزشك نبايد از رفتارهاى ناشى از ناآگاهى يا كم توجهى بيمار خشمگين شود. پزشك بايد خود را سهيم در شادى يا غم بيمار نشان دهد.
|