1. پالايش نيّت
اهميت و ارزش اعمال هركس بر اهداف و نيتهاى او استوار است. هر چه نيّت و اراده انسان والاتر و پاكيزهتر باشد پاداش او فزونتر خواهد بود. از اين رو، شايسته است نيّت پزشك در درمان بيماران و خدمت رسانى به بندگان خدا، جلب رضايت خداوند باشد.
رسول اكرم (ص) على (ع) را به جنگى فرستاد و به مسلمانان دستور داد كه در اين جنگ همراه آن حضرت شوند. مردى از انصار به برادرش گفت: همراه على (ع) به اين جنگ برويم، شايد به خدمتكار يا چهارپايى يا غنيمت ديگرى برسيم، رسول خدا (ص) فرمود:
همانا اعمال به نيتها وابسته است و براى هر كسى همان چيزى حاصل مىگردد كه نيت كرده است. بنابراين هركس براى رضاى خداى بزرگ به جنگ رفته پاداشش با خداست و كسى كه به خواهش مال دنيا رفته يا به نيت دستيابى به زانو بند شترى خارج گردد چيزى جز آنچه نيت كرده به دست نخواهد آورد. «1»
امام صادق (ع) مىفرمايد:
... بنده ناگزير از داشتن نيت خالص در هر حركت و سكونى است؛ زيرا اگر اينگونه نباشد غافل خواهد بود و خداوند متعال در وصف غافلان فرموده «اولئِكَ كَالْانْعامِ بَلْ هُمْ اضَلُّ سَبيلًا» و نيز فرموده است: «اولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ». «1» از نظر اسلام، پزشكى وسيله ثروتاندوزى نيست؛ بلكه مسئوليتى انسانى و شرعى است. «2» از اينرو، پزشك نبايد قداست طبابت را با آلوده كردن آن به انگيزههاى مادّى خدشهدار سازد.
|