1. پالايش نيّت‏
اهميت و ارزش اعمال هركس بر اهداف و نيتهاى او استوار است. هر چه نيّت و اراده انسان والاتر و پاكيزه‏تر باشد پاداش او فزون‏تر خواهد بود. از اين رو، شايسته است نيّت پزشك در درمان بيماران و خدمت رسانى به بندگان خدا، جلب رضايت خداوند باشد.
رسول اكرم (ص) على (ع) را به جنگى فرستاد و به مسلمانان دستور داد كه در اين جنگ همراه آن حضرت شوند. مردى از انصار به برادرش گفت: همراه على (ع) به اين جنگ برويم، شايد به خدمتكار يا چهارپايى يا غنيمت ديگرى برسيم، رسول خدا (ص) فرمود:
همانا اعمال به نيتها وابسته است و براى هر كسى همان چيزى حاصل مى‏گردد كه نيت كرده است. بنابراين هركس براى رضاى خداى بزرگ به جنگ رفته پاداشش با خداست و كسى كه به خواهش مال دنيا رفته يا به نيت دست‏يابى به زانو بند شترى خارج گردد چيزى جز آن‏چه نيت كرده به دست نخواهد آورد. «1»
امام صادق (ع) مى‏فرمايد:
... بنده ناگزير از داشتن نيت خالص در هر حركت و سكونى است؛ زيرا اگر اين‏گونه نباشد غافل خواهد بود و خداوند متعال در وصف غافلان فرموده «اولئِكَ كَالْانْعامِ بَلْ هُمْ اضَلُّ سَبيلًا» و نيز فرموده است: «اولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ». «1» از نظر اسلام، پزشكى وسيله ثروت‏اندوزى نيست؛ بلكه مسئوليتى انسانى و شرعى است. «2» از اين‏رو، پزشك نبايد قداست طبابت را با آلوده كردن آن به انگيزه‏هاى مادّى خدشه‏دار سازد.