مبادى اعتلاى روحيه پژوهشى
ارتقاى روح پژوهش در جامعه علمى و پزشكى به چند اصل وابسته است؛ از جمله:
1. ايمان و اتكال به خدا نخستين شرط پژوهش در هر زمينهاى، ايمان و اتكال به خداوند متعال است. رهبر معظم انقلاب مىفرمايد: موتور حركت ما، ايمان به خداست و اتكاى ما به خداست. تكيه ما، به راهنماييهاى الهى است كه در معارف دينى و احكام ما وجود دارد. «3»
2. خودباورى
خودباورى، يعنى خويشتن را باور كردن به اينكه توان انجام كار را داريم. شعار «ما مىتوانيم»- كه امام خمينى (ره) به ما آموخت- اعتقادى است كه در سايه ايمان و اتكال به خداوند عملى مىشود. امام خمينى (ره) فرمود: ما بايد باورمان شود كه چيزى هستيم. اگر اعتقاد پيدا كرديم كه مىتوانيم هر كارى را انجام دهيم، توانا مىشويم. شما هم اعتقاد پيدا كنيد كه مىتوانيد. «1»
3. گسترش روحيه تحقيق پارسايانه
پژوهش در دنيا، با پارسايى شكل گرفته است. مزدخواهى، هرگز كارهاى پژوهشى را به جايى نرسانده است.
مقام معظم رهبرى مىفرمايد:
بايد روح تحقيق پارسايانه بىعوض را تزريق كنيم تا براى تحقيق، دنبال پاداش نباشند؛ چون اصلًا تحقيق، پاداش واقعى ندارد. مثلًا اگر آدم بخواهد به پاستور به خاطر كشف ميكروب پول بدهد، به نظرتان چهقدر بايد بدهد؟ آيا اصلًا مىشود براى او پولى معين كرد؟ آيا قابل مقايسه است؟ بنابراين، امثال پاستور هم هيچ وقت براى پول تحقيق نكردند. اگر براى پول تحقيق مىكردند، حقيقتاً به اين جا نمىرسيدند. اروپاييها اين حس را داشتند؛ كما اينكه دانشمندان قديمى ما هم همينطور بودند. شما ببينيد، امثال محمد بن زكرياى رازى- آن عالم آنچنانى- در فقر و تنگدستى مىميرند؛ ولى ماها تا يك كار مىكنيم، فوراً مىگوييم پولش چقدر شد؟! معلوم است كه به جايى نمىرسد! «2» نيز مىفرمايد:
طالب علم، يك پارسايى طبيعى لازم دارد. هر چه كه طالب علم به پارسايى نزديكتر باشد، تجانس و تسانخ بيشترى با علم پيدا مىكند و علم را بيشتر مىپسندد، بيشتر جذب مىكند، بيشتر قدر و مغتنم مىشمارد. اين، آن اخلاق علمى و تحقيقى است كه در كشور ما بايد به وجود بيايد. «3»
|