4. تقوا
امام على (ع) مى‏فرمايد:
مَنْ تَطَبَّبَ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ، وَلْيَنْصَحْ، وَلْيَجْتَهِدْ «1»
هر كس طبابت را پيشه خود ساخت، بايد با تقوا باشد، براى مردم خيرخواهى كند و [در تحصيل، تشخيص و درمان بيمارى‏] كوشش كند.بنابراين روايت، تقواى الهى از بايسته‏هاى اخلاقى پزشك در ارتباط با خداوند است. تقوا يعنى حفاظت و نگه‏دارى نفس از آن‏چه به آن ضرر مى‏رساند. «2»
معناى «فَلْيَتَّقِ اللَّه» اين نيست كه از خدا بترسيد، بلكه به اين معناست كه از خشم و عذاب خداوند خود را حفظ كنيد و متّقى به معناى شخص پارسا و خودنگه‏دار است.تقوا در هر حرفه‏اى به معناى رعايت قوانين الهى در انجام دادن آن است. بنابراين، تقواى پزشكى، شامل همه آداب و احكام اسلامى در مورد اين حرفه است. پزشكى كه نفس خود را با تقواى الهى حفظ نكند حرفه‏اش براى او آفت به حساب مى‏آيد؛ چون نفس آن‏گاه كه به وسيله تقوا مهار نگردد، در خدمت هوا و هوس قرار مى‏گيرد و موجبات بدبختى انسان را فراهم مى‏سازد. امام على (ع) در اين‏باره مى‏فرمايد:
الا وَانَّ الْخَطايا خَيْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَيْها اهْلُها، وَخُلِعَتْ لُجُمُها، فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِى النَّارِ. الا وَانَّ التَّقْوى‏ مَطايا ذُلُلٌ، حُمِلَ عَلَيْها اهْلُها وَاعْطُوا ازِمَّتُها، فَاوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّةَ «3»
آگاه باشيد! گناهان و خطاها همچون مركبهاى سركش و لجام گسيخته‏اى هستند كه گناهكاران بر آنها سوارند و آنان را در قعر دوزخ سرنگون خواهند ساخت؛ اما تقوا همانند مركبهاى راهوار و آرامى است كه صاحبانش بر آنها سوارند و زمامشان را به دست دارند و تا دل بهشت، آنان را پيش مى‏برند!
نيز مى‏فرمايد:
... فَانَّ التَّقْوى‏ فِى الْيَوْمِ الْحِرْزُ وَالْجُنَّةُ، وَفى‏ غَدٍ الطَّريقُ الَى الْجَنَّةِ «4»
[از تقوا كمك بگيريد؛] زيرا تقوا، امروز سپر بلاست و فردا راه رسيدن به بهشت.
پزشك با تقوا مى‏تواند خود را از هجوم عوامل گناه حفظ كرده، با صداقت و پاكى به خدمت و درمان بيماران بپردازد و خود را از لغزش و گناه مصون دارد. پزشك، امين و مورد اعتماد بيمار و بستگان اوست. اگر او تقوا نداشته باشد و در حرفه خود عنان نفس را رها ساخته، عفت و آبروى خود را از دست بدهد و خيانت كند، بزرگ‏ترين گناه را مرتكب شده و اعتماد عمومى را كه براى حرفه‏اش ضرورت دارد از دست خواهد داد.پزشكان محترم بايد در همه مراحل تشخيص و درمان بيمارى، آداب و احكام اسلامى را مراعات كنند و خدا را حاضر و ناظر بر اعمال خود ببينند.