1. ايمان
رابطه انسان با پروردگار، الزامات ويژهاى دارد كه ايمان از مهمترين آنهاست. ايمان- كه تسليم قلبى آدمى به خداوند است- گوهر فضيلتها و ارزشهاى اسلامى به شمار مىرود و بدون آن، كارهاى نيك فايدهاى محدود دارد و راه به رستگارى ابدى نخواهند برد. در بسيارى از آيات، عمل صالح در كنار ايمان ذكر شده است تا نشان دهد سعادت ابدى بدون ايمان به دست نمىآيد.
پزشك، وسيله درمان است و درمان كننده واقعى، خداوند است. از اين رو، حضرت ابراهيم (ع) فرمود:
وَاذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفينِ. (شعراء: 80)
هنگامى كه بيمار شوم، خداوند مرا شفا مىدهد.
رسول خدا (ص) به يكى از پزشكان فرمود:
انَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ الطَّبيبُ، وَلكِنَّكَ رَجُلٌ رَفيقٌ «1»
طبيب واقعى، خداست و تو رفيقى دلسوز (براى بيمار) هستى.رُهاوى در «ادب الطبيب «2»»- كه كهنترين اثر در زمينه اخلاق پزشكى در اسلام است- ايمان را نخستين بايسته در اخلاق پزشكى شمرده است: نخست، پزشك بايد باور كند و به خدا ايمان داشته باشد. او بايد خود را با تمام خرد، جان و اراده آزاد، وقف پروردگار كند. «3»
|