3. كرامت انسان‏
مبناى ديگر اخلاق پزشكى، اصل كرامت انسان است. از ديدگاه اسلام، انسان از كرامت و شرافت ذاتى برخوردار است. قرآن كريم مى‏فرمايد:
وَلَقَد كَرَّمنا بَنى آدَم ... (اسراء: 70)
ما فرزندان آدم را كرامت بخشيديم.
مرحوم علامه طباطبايى مى‏فرمايد:
مراد آيه، بيان حال جنس بشر است و مقصود از تكريم، اختصاص دادن به عنايت و شرافت دادن به خصوصيتى است كه در ديگران نباشد. «1» پزشكان مؤمن و متعهد از كرامت برخوردارند و خويشتن را گرامى و عزيز مى‏دارند، چنان‏كه اميرمؤمنان (ع) فرمود:
الْكَريم مَنْ تَجَنَّبَ الْمحارِمَ وَتَنَزَّهَ عَنِ الْعُيُوب «2» انسان كريم كسى است كه از حرامها دورى گزيند و از عيبها [رذايل و اخلاق نكوهيده‏] پاك باشد.
پزشكان در معاشرت و تعامل با مردم، اخلاق و رفتارى كريمانه در پيش مى‏گيرند. آنان با توجه به ارزش و شايستگى انسان، اخلاق و رفتار كريمانه را دَيْنى بر عهده خويشتن مى‏شمارند كه به طور حتم بايد ادايش كنند، چنان‏كه حضرت على (ع) فرمود:
الْكَريمُ يَرى‏ مَكارِمَ افْعالِهِ دَيْناً عَلَيْهِ يَقْضيهِ «3»
شخص كريم، كارهاى نيكوى خود را بدهى‏اى بر خويش مى‏بيند كه بايد قضايش كند.