خلاصه درس‏
اسراف يعنى تجاوز از حد ميانه روى، وتبذير يعنى متفرق كردن با اسراف.قرآن، اسراف و تبذير را سخت مورد نكوهش ونهى قرار داده است.اسراف، گونه‏هاى مختلفى دارد، ليكن آنچه در اينجا مورد بحث مى‏باشد، «اسراف درمال» است كه در دو بعد شخصى و عمومى صورت مى‏گيرد.اسلام دراموال شخصى، امر به پرهيز از اسراف و تبذير كرده، حسن تدبير را مايه سعادت مى‏داند و دراموال عمومى و بيت المال نيز به دست اندركاران امور مالى و تداركاتى ملّت، هشدار مى‏دهد كه مبادا دست به اسراف و تبذير زده، حقّ ملت را ضايع كنند.اسراف و تبذير، اثرات نامطلوبى بر روح و جسم فرد و اجتماع دارد كه عبارتند از: فقر و محروميت، ضررجسمى، سقوط اخلاقى، ضررهاى معنوى، نابودى عمل خير.باتوجه به موارد استعمال كلمه اسراف درمتون اسلامى، مرزهاى اسراف عبارتند از: اتلاف، واماندگى، شأن و لياقت، نياز وكفاف، زيان به بدن و نافرمانى خدا، به اين معنى كه هرگاه مصرف، منجر به اتلاف، واماندگى و زيان به بدن گردد و بيش از حدّ نياز و شأن شخص باشد و نيز در جهت نافرمانى خدا صورت پذيرد، اسراف محسوب مى‏شود، ولى اگر به اين حدود نرسد، اسراف نخواهد بود.