چهل‏حديث ص : 287
الحديث الثامن عشر
بالسّند المتّصل إلى فخر الطّائفة و ذخرها، محمّد بن يعقوب الكلينى، رضوان اللّه عليه، عن محمّد بن يحيى، عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن ابن محبوب، عن عبد اللّه بن سنان، عن أبي حمزة الثمالي، عن أبي جعفر، عليه السّلام، قال:مكتوب في التّوراة الّتي لم تغيّر أن موسى [عليه السّلام‏] سأل ربّه فقال: يا ربّ، أ قريب أنت منّي فأناجيك، أم بعيد فأناديك؟ فأوحى اللّه عزّ و جلّ إليه، يا موسى، أنا جليس من ذكرني. فقال موسى، فمن في سترك يوم لا ستر إلا سترك؟ فقال: الّذين يذكروننى فأذكرهم و يتحابّون فيّ فأحبّهم، فأولئك الّذين إذا أردت أن أصيب أهل الأرض بسوء، ذكرتهم فدفعت عنهم بهم.«»

ترجمه «ابو حمزة ثمالى حديث كند از حضرت باقر، عليه السلام، كه فرمود نوشته شده است در توراتى كه تغيير ننموده: همانا موسى سؤال كرد پروردگار خود را، پس گفت: «اى پروردگار من، آيا نزديكى تو به من تا مناجات كنم تو را، يا دورى تا صدا زنم تو را؟» پس وحى كرد خداى عزّ و جلّ به سوى او: «اى موسى، من همنشين كسى هستم كه ياد كند مرا.» پس [سؤال‏] كرد موسى: «كيست در پناه تو روزى كه پناهى نيست مگر پناه تو؟» فرمود: «آنها كه ياد مى‏كنند مرا، پس من ياد مى‏كنم آنها را، و با هم دوستى مى‏كنند در راه من، پس دوست دارم آنها را. اين‏ها آنان‏اند كه وقتى بخواهم به اهل زمين بدى رسانم، ياد آنها كنم، پس رفع كنم آن را از آنان به واسطه آنها».
چهل‏حديث ص : 288
شرح از اين حديث شريف معلوم مى‏شود كه تورات رايج بين يهود محرّف است و تغييراتى يافته. و علم تورات صحيح پيش اهل بيت، عليهم السلام، بوده. و از مطالب تورات و انجيل رايج نيز معلوم مى‏شود كه كلام يك نفر بشر متعارف هم نيست، بلكه با اوهام بعض اهل شهوت و هواى نفس منسجم گرديده.
محدث محقق، مرحوم مجلسى، رحمه اللّه، فرمايد: «گويا غرض حضرت موسى از اين سؤال اين بوده كه آداب دعا را سؤال كند، با علمش به اينكه حق تعالى اقرب است به ما از حبل وريد به احاطه علمى و قدرت و عليت. يعنى، آيا دوست دارى مناجات كنم تورا چنانكه نزديك مناجات مى‏كند، يا صدا زنم تورا چنانكه بعيد صدا مى‏زند. و به عبارت ديگر، وقتى به سوى تو نظر مى‏كنم تو از هر نزديكى نزديكترى، و وقتى به سوى خودم نظر مى‏كنم خود را در غايت دورى مى‏بينم. پس نمى‏دانم در دعا حال تو را ملاحظه كنم يا حال خود را. و احتمال مى‏رود اين سؤال از غير يا از قبل غير باشد، مثل سؤال رؤيت.» انتهى كلامه«».