(1) جربزه (زيركى و استعداد براى فريفتن)
جربزه موجب آن است كه فكر از حدّ شايسته بيرون رود و ذهن از راه راست منحرف شود، بلكه با اين صفت همواره موشكافيهائى مى‏كند كه با واقع مطابق نيست و از حقّ پا فراتر مى‏نهد و بر حقيقت ثبات و استقرار ندارد، و چه بسا كه در مسائل عقلى كارش به الحاد و فساد عقيده، بلكه به نفى خود حقايق كشانده شود - همانند سوفسطائيان - و در امور شرعى به وسواس بينجامد.
علاج آن به اين است كه بعد از يادآورى زشتى آن و اينكه موجب هلاك است، نفس را بر استقامت و پايدارى بر آنچه مقتضاى دلائل معتبر نزد خردمندان درست‏انديش است وادارد و از معتقدات پيروان حقّ كه به تحقيق و راستى و درستى قريحه معروفند تجاوز نكند، و پيوسته نفس خويش را بر اين امر مكلّف سازد تا به پايدارى بر حدّ وسط عادت كند. و از امورى كه در اين طريق سودمند است اشتغال به مطالعه و علم و تعليم و تعلّم است.