علم‏اخلاق‏اسلامى ج : 4 ص : 489
فصل 115 آنچه بهنگام طواف سزاوار است‏
و هنگام طواف بايد دل خود را از تعظيم و محبّت و خوف و رجا آكنده سازد، و بداند كه در حال طواف شبيه است به فرشتگان مقرّب بر گرد عرش، و بداند كه مقصود طواف دل است به ياد خداوند خانه، نه مجرّد طواف تن به خانه، تا آغاز و انجام آن به ذكر او باشد، چنانكه آغاز و پايان طواف به خانه است. پس حقيقت طواف همانا طواف دل است به حضرت ربوبيّت، و خانه نمودار ظاهر است در عالم مشهود براى آن حضرت كه به چشم ديده نشود و از عالم غيب است، و عالم ملك و شهادت نردبانى است به عالم ملكوت و غيب براى كسى كه در بر او گشاده‏اند. و آنچه رسيده است كه بيت معمور در آسمان در مقابل خانه كعبه است و طواف فرشتگان به آن مانند طواف آدميان است به اين خانه، شايد اشاره به اين مشابهت باشد، و چون مرتبه بيشتر مردم از مثل آن طواف قاصر است، ايشان را به تشبّه به فرشتگان به اندازه امكان امر فرمودند، و وعده دادند كه هر كه خود را به قومى شبيه سازد از آنان است (من تشبّه بقوم فهو منهم).