|
علماخلاقاسلامى ج : 4 ص : 474
فصل 108 آنچه هنگام افطار سزاوار روزهدار است
روزهدار را سزاوار است كه دل او در وقت افطار نگران و مضطرب و در ميان بيم و اميد باشد، زيرا نمىداند كه روزه او پذيرفته شده و او از مقرّبان است يا ردّ شده و از مبغوضان است، و اين حال بايد در پايان هر عبادتى باشد.
روايت است كه «امام حسن مجتبى عليه السّلام در روز عيد فطر به گروهى گذشت كه مشغول خنده بودند، فرمود: خداى تعالى ماه رمضان را ميدانى براى بندگان خود قرار داده كه در آن براى طاعت او پيشى گيرند، پس جماعتى گوى سبقت ربودند و به رستگارى رسيدند و گروهى پس افتادند و نا اميد و هلاك شدند، شگفتا از كسى كه در روزى كه شتابندگان در آن فايز شدند مشغول خنده و بازى باشد، و اهل بطالت و هرزهكاران زيان كردند، هان سوگند به خدا كه اگر پرده برداشته شود نيكوكار مشغول نيكى خود و بدكار گرفتار بدى خويش گردد»، يعنى شادى و سرور عمل پذيرفته شده او را از بازى باز مىدارد، و حسرت عمل رد شده در خنده بر او مىبندد.
|