|
علماخلاقاسلامى ج : 4 ص : 253
فصل 49 رضا
رضا - فضيلت رضا - رضاى خدا - ردّ انكار تحقّق رضا - آيا دعا و رضا نقيض يكديگرند - راه تحصيل رضا - تسليم (گردن نهادن).
ضدّ سخط (نا خشنودى) رضاست، و آن ترك اعتراض و ناخشنودى باطنى و ظاهرى در گفتار و كردار است، و اين صفت از ثمرات محبّت و لوازم آن است، زيرا محب هر چه را كه از محبوب وى صادر شود نيكو مىشمارد، و نزد صاحب مرتبه رضا فقر و غنا، و رنج و راحت، و بقاء و فنا، و عزت و ذلّت، و تندرستى و بيمارى، و مرگ و زندگانى يكسان است، و يكى را بر ديگرى ترجيح نمىدهد، و هيچ كدام بر دل او گران نيست، زيرا همه را صادر از خداى سبحان مىداند، و دوستى او در دلش استوار شده به گونهاى كه افعال او را دوست دارد، و خواست او را بر خواهش خود ترجيح مىدهد، و به آنچه از او مىرسد راضى است.
روايت است كه: «سنّ يكى از صاحبان مرتبه رضا به هفتاد رسيد، و در اين مدّت نگفت كه كاش فلان چيز چنين نبود و فلان چيز چنان بود». و به يكى از ايشان گفتند:
«از آثار رضا در خويش چه يافتى؟ گفت: در من بوئى از رضا نيست، و با وجود اين اگر خدا مرا پلى سازد بر جهنّم، و همه خلايق از آن بگذرند و به بهشت درآيند،
علماخلاقاسلامى ج : 4 ص : 254
و سپس مرا به دوزخ افكند، و جهنّم را از من پر كند، اين حكم او را دوست دارم، و به قسمت او خشنودم، و هرگز به خاطرم نمىگذرد كه چرا چنين است و كاش چنين نبود، چرا بهره من اين شد و نصيب ديگران آن».
صاحب مرتبه رضا همواره در آرامش و راحت و سرور و بهجت است، زيرا هر چيزى را به چشم رضا مىنگرد، و در هر چيز به نور رحمت الهى و سرّ حكمت ازلى نظر مىكند، گوئى هر چيزى بر وفق مراد و خواهش او روى مىدهد، و فايده رضا در دنيا آسايش خاطر براى عبادت و راحت از غم و اندوه است، و در آخرت رضوان خدا و نجات از خشم اوست.
|