پيوست عيب پوشى‏
ضد عيبجوئى، عيب پوشى است، و آن از بزرگترين شاخه‏هاى خيرخواهى‏
__________________________________________________
[1]
همه عيب خلق ديدن نه مروت است و مردى نگهى به خويشتن كن كه همه گناه دارى‏

علم‏اخلاق‏اسلامى ج : 3 ص : 363
است، و چنانكه از اخبار استفاده مى‏شود ثواب آن بسيار است.
رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود:«من ستر على مسلم ستره اللّه في الدّنيا و الاخرة».
«هر كه بر عيب مسلمانى پرده پوشد خداوند در دنيا و آخرت عيب او را بپوشاند».
و فرمود:«لا يستر عبد عيب عبد الا ستره اللّه يوم القيامة».
«هيچ بنده‏اى عيب بنده ديگر را نپوشاند مگر اين كه خدا در قيامت عيب او را بپوشاند».
و فرمود:«لا يرى امرؤ من أخيه عورة فيسترها عليه، الا دخل الجنّة».
«هيچ فردى عيبى از برادر مسلمانش نبيند كه آن را بپوشاند، مگر اين كه به بهشت در آيد».
در فضيلت و شرافت پرده‏پوشى همين بس است كه يكى از اوصاف خداى سبحان است، و از شدت اعتناى الهى در پوشيدن بديها و زشتيها اين است كه ثبوت بدترين فواحش را كه زنا باشد به نحوى مقرر فرمود كه بسيار كم اتّفاق مى‏افتد كه ثابت شود، يعنى مشاهده چهار عادل چون ميل در سرمه‏دان. پس بنگر كه خداى تعالى چگونه بر امر گناهكاران بندگان خود در دنيا پرده افكنده و راه كشف آن را تنگ و سخت كرده است. و چنين مپندار كه از پرده پوشى پروردگار در آخرت محروم باشى، كه در حديث وارد شده است كه: «هر گاه خداى تعالى عيب و راز بنده را بپوشاند كريمتر از آن است كه در آخرت آن را آشكار سازد، و اگر در دنيا پرده از آن بردارد كريمتر از آن است كه دوباره در آخرت آن را ظاهر گرداند».
و نيز وارد شده است كه: «در قيامت بنده‏اى را مى‏آورند كه گريان است، خداى سبحان خطاب مى‏كند كه: چرا مى‏گريى؟ مى‏گويد: گريه مى‏كنم بر آنچه از عيوب و بديهاى من در نزد آدميان و فرشتگان آشكار خواهد شد. خداوند مى‏فرمايد:
اى بنده من تو را در دنيا با كشف عيوب و اعمال ناشايست تو رسوا نكردم، و حال آنكه گناه مى‏كردى و مى‏خنديدى چگونه امروز تو را رسوا مى‏كنم و حال آنكه معصيت نمى‏كنى و گريانى».
علم‏اخلاق‏اسلامى ج : 3 ص : 364
در خبر ديگر آمده است كه: «رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم از خداى سبحان درخواست مى‏كند كه امّت او را در حضور فرشتگان و پيامبران و ديگر امّتان محاسبه نكند تا عيبهاى آنها برايشان ظاهر نگردد، بلكه طورى آنها را محاسبه كند كه بجز خداى سبحان و پيغمبر او ديگرى بر گناهانشان آگاه نشود، و خطاب الهى رسد كه: اى حبيب من، من به بندگان خود از تو مهربانترم، چون تو روا ندارى كه عيوب ايشان نزد غير تو آشكار شود من روا ندارم كه بر تو نيز ظاهر گردد، من خود به تنهائى آنان را محاسبه مى‏كنم چنانكه جز من كسى بر لغزشهايشان آگاه نشود».
پس وقتى عنايت خداى سبحان در پوشيدن عيوب بندگان تا اين حد باشد، اى بيچاره مبتلى به انواع عيوب و گناهان، به كدام حق پرده از عيوب بندگان خدا برمى‏دارى، با اينكه تو خود همانند آنها به انواع عيوب و لغزشها گرفتارى بينديش كه اگر كسى گناه يا عيبى از تو را در پيش مردم فاش كند حال تو چگونه خواهد بود، حال ديگران را هم در افشاى گناهان و عيوب آنها بر خود قياس كن.
و از اخبار و تجربه روشن و واضح است كه: هر كه ديگرى را رسوا كند خود نيز رسوا مى‏شود. پس اى دوست من، بر خود رحم كن و به پروردگار خود تأسّى جوى، و بر عيوب ديگران پرده افكن.
علم‏اخلاق‏اسلامى ج : 3 ص : 365
و از آنهاست: