ترساندن و اندوهناك ساختن مؤمن‏
اين‏ها نيز دو شاخه از ايذاء و اضرار است، و غالبا به سبب عداوت و حسد پديد مى‏آيد، و گاهى صرفا از غضب يا بدخوئى يا طمع سرچشمه مى‏گيرد. و اين دو از رذائل است، و اخبارى كه در ذم آنها وارد شده بسيار است، مانند اين سخن نبى اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم:
«من نظر إلى مؤمن نظرة ليخيفه بها، أخافه اللّه تعالى يوم لا ظلّ الا ظلّه».
«هر كه به مؤمنى نگاهى افكند كه او را بترساند، خداى تعالى در روزى كه سايه پناهى جز سايه رحمت او نيست او را بترساند».
و امام صادق عليه السّلام فرمود:«من روّع مؤمنا بسلطان ليصيبه منه مكروه فلم يصبه فهو في النّار، و من روّع مؤمنا بسلطان ليصيبه منه مكروه فأصابه فهو مع فرعون و آل فرعون في النّار».
«كسى كه مؤمنى را به سلطانى بترساند كه از آن سلطان به وى بدى مى‏رسد و نرسد او در آتش است، و اگر مؤمنى را به سلطانى بترساند كه از جانب او به وى بدى مى‏رسد و برسد با فرعون و پيروان فرعون در آتش است».
و فرمود:«من أدخل السّرور على مؤمن فقد ادخله على رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلّم و من ادخله على رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلّم فقد وصل ذلك إلى اللّه، و
علم‏اخلاق‏اسلامى ج : 3 ص : 300
كذلك من ادخل عليه كربا».
«هر كه مؤمنى را شاد كند، رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم را شاد و خشنود كرده و هر كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم را شاد و مسرور كند آن شادى به خدا مى‏رسد، و همچنين است كسى كه به مؤمنى اندوهى رساند».