|
خود ستائى (تزكيه نفس)
تزكيه نفس يعنى نفى نقائص از خود و اثبات كمالات براى خود، و آن از نتايج عجب و خودپسندى است. و زشتى آن آشكار است و پنهان كردنى نيست.
زيرا كسى كه حقيقت (ممكن الوجود بودن) خود را شناخت و به آفرينش انسان واقف گرديد، مىداند كه قصور و نقصان لازم ذات انسان است و ديگر زبان به مدح خود نمىگشايد. علاوه بر اينكه اين امرى است در نظر همه مردم قبيح كه ذوق سليم و وجدان پاك بر آن گواهى مىدهد. و از اين رو امير مؤمنان فرمود:«تزكية المرء لنفسه قبيحة»
«ستايش انسان خود را قبيح است.» و آنچه درباره شناخت حقارت و پستى انسان گذشت براى قبح خودستائى كافى است.
ضدّ خودستائى برى ندانستن خود از عيوب بلكه اقرار به آنها و اثبات نقائص براى خود است. و اگر خود را به آن مكلّف سازد و پى در پى چنين كند، اين كار براى او عادت مىشود و عادت خودستائى و مدح و تعريف خود كردن از او زايل مىگردد. و از آنهاست:
|