علم‏اخلاق‏اسلامى ج : 2 ص : 415
و امّا (عجب به عقل و تيزهوشى و زيركى):
علاجش اين است كه بداند كه اين‏ها با كمترين بيمارى كه به مغز او برسد زايل مى‏شود و گاه عقلش ناگهان از ميان مى‏رود. اگر اين شخص در واقع هوشمند و زيرك بود وقتى تدبير و كياستى از او ظاهر مى‏شد خدا را بر اين نعمت شكر مى‏كرد و فريفته عقل و فطانت خود نمى‏شد، تا خدا اين نعمت را بر او پايدار بدارد و به سبب عجبش آن را سلب نكند.