|
و امّا (طعن) -
طعن (يا طعنه) زدن نيز از كارهاى مذموم است و موجب ضرر دنيوى و عذاب اخروى مىشود. حضرت باقر عليه السّلام فرمود:
«ايّاكم و الطّعن على المؤمنين»
«از طعن زدن به مؤمنان بپرهيزيد».
و فرمود:«ما من انسان يطعن في عين مؤمن إلا مات بشرّ ميتة، و كان قمنا ان لا يرجع إلى خير.»
علماخلاقاسلامى ج : 2 ص : 390
«هيچ انسانى روياروى مؤمنى به او طعنه نمىزند جز اينكه به بدترين مردنها مىميرد، و سزاوار است كه به خير باز نگردد».
و بدان كه بحث درباره اين امور - يعنى فحش و لعن و طعن و امثال اينها، مثل غيبت و دروغ و بهتان و استهزاء و مزاح و فرو رفتن در باطل و سخن نابجا و نامربوط - در جاى خود يعنى آفات زبان خواهد آمد، و گفته خواهد شد كه همه آفات زبان ضدّ عامّى دارد كه سكوت و خاموشى است، و بيان فضيلت و فوائد آن خواهد آمد. و اخبارى كه درباره آفات و ذمّ لسان رسيده و اينكه شرّ آن از شرّ ديگر اعضاء بيشتر است ذكر خواهد شد، و آن اخبار با عموميّتى كه دارد بر ذمّ اين امور دلالت مىكند. و از آنهاست (يعنى از رذائل قوه غضبيّه):
|