|
بىغيرتى و بىحميّتى
و آن عبارت است از كوتاهى و اهمال در محافظت آنچه نگاهبانى آن لازم است، از دين و عرض (ناموس و آبرو) و اولاد و اموال. و آن از نتايج كوچكى و ضعف نفس است و از مهلكات بزرگ به شمار مىرود. و گاه به ديّوثى و قيادت منجر مىشود.
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود:«إذا لم يغر الرّجل فهو منكوس القلب»،
«دل مرد بىغيرت سرنگون است». (يعنى بر خلاف خوى انسانى است) و نيز فرمود:
«اگر مردى درباره همسر خود چيزى منافى غيرت ببيند و به غيرت نيايد خداوند مرغى را مىفرستد كه آن را قندر گويند و چهل روز بر در خانه او مىنشيند و بانگ برمىآورد كه خدا غيور است و هر صاحب غيرت را دوست دارد. اگر آن مرد به غيرت آمد و آنچه منافى غيرت است از خود دور كرد كه خوب، و گر نه پرواز مىكند و بر سر او مىنشيند و فرياد مىكند و پرهاى خود را بر چشمهاى او مىزند و مىپرد، و بعد از اين روح ايمان از آن مرد جدا مىشود و ملائكه او را
علماخلاقاسلامى ج : 2 ص : 324
ديّوث مىنامند.» و نيز فرمود: «إبراهيم غيور بود و من از او غيورترم، و خداوند بينى كسى را كه بر مؤمنين و مسلمين غيرت نورزد قطع خواهد كرد.» و امير المؤمنين عليه السّلام (هنگامى كه در عراق بود) فرمود: «اى اهل عراق شنيدهام كه زنان شما در راهها با مردان برخورد مىكنند (و در جاى شلوغ به يكديگر شانه مىزنند كه راه بدهند) آيا شرم نمىكنيد؟» و باز فرمود: «شرم نمىكنيد و به غيرت نمىآئيد كه زنان شما به بازارها مىروند و [در محل ازدحام] با مردهاى كفّار شانه به هم مىزنند كه راه بيابند؟»
|