|
پيشينه مواسات
رهبران الهى و مسلمانان نخستين، در كوران مبارزه و صلح و جنگ، به طور پيگير و مستمرّ از اين اصل ارزشمند پيروى مىكردند و با سيره و سخن خويش، آن را زنده نگه مىداشتند؛
- سطح زندگى رهبر عظيم الشأن اسلام- حضرت محمّد صلّىاللهعليهوآله- هرگز از زندگى مردم عادى فراتر نرفت؛ چون آنان زندگى كرد، غمخوارشان بود، دوستشان مىداشت و در مسائل مالى هيچ امتيازى براى خود قائل نشد و در طول 23 سال نبوّت و حكومت، زر و سيمى نيندوخت.
- امير مؤمنان صلواتاللهعليه نيز، همه درآمد و دسترنج خويش را در ميان مستمندان بخش مىكرد، آنچه در بيتالمال يافت مىشد به مستحقّان مىپرداخت، دو ركعت نماز در آنجا مىگذارد و با خيالى آسوده تركش مىگفت. «3»
- امام حسن مجتبى (ع) سه بار، همه دارايى خويش را با نيازمندان تقسيم كرد، حتى از كفش و پاى افزار خود نيز دريغ نكرد. «4»
- پس از مهاجرت مسلمانان مكه به مدينه، انصار با روى باز از آنان استقبال كردند و دار و ندار خويش را برادرانه با مهاجران تقسيم كردند و نمونه زيباى مواسات و تربيت اسلامى را به منصه ظهور گذاشتند، آنان از محل سكونت گرفته تا اثاث منزل، محصول زراعت، درآمد و ابزار كار را با برادران مهاجر خود تقسيم كردند و چشمداشتى جز رضاى الهى نداشتند.
|