كار سودمند
شايسته و مفيد بودن، از ويژگيهاى كار در نظام اقتصادى اسلام است؛ يعنى كسى كه كارى انجام مى‏دهد بايد به حال جامعه كنونى و آينده مفيد باشد و مخالف با اخلاق و اهداف تربيتى اسلام نباشد و از كارهاى پراكنده و بى‏فايده پرهيز كند و وقت و نيروى خود را به هدر ندهد؛ حضرت على عليه‏السلام مى‏فرمايد:
«لا تَكُنْ فيما تُورِدُ كَحاطِبِ لَيْلٍ وَ غُثاءِ سَيْلٍ» «2»
در آنچه فراهم مى‏آورى همچون هيزمكش شب و گرد آورنده خاشاك سيل آورده مباش.
مقصود اين است كه چُنان هيزمكشانى كه هر چه رسد گرد مى‏آورند و از خاشاك سيل آورده بار مى‏بندند، مباش! و بار جامه عمر را از هر چه رسيد مينبان و فرصت و توان خويش را هرگونه شد به كار مبر، بلكه از هر چيز نتيجه بخش و برگزيده آن را بجوى و بگير. «3»
همچنين فرمود:
«الْعاقِلُ مَنْ لا يُضيعُ لَهُ نَفَساً فيما لا يَنْفَعُهُ، وَ لا يَقْتَنى‏ ما لا يَصْحَبُهُ» «4»
عاقل كسى است كه (حتى به اندازه) يك نَفَس به كار بى‏سود نپردازد و چيزى كه با او نماند، گرد نياورد.