چاره چيست؟
تا اينجا محرز شد كه تكاثر يك بيمارى حادّ اقتصادى است كه به فرد و جامعه لطمه مى‏زند و مفاسد متعددى را به بار مى‏آورد و گاه، نظام زندگى را مختل مى‏سازد، براى مبتلا نشدن به اين بيمارى كشنده، طبيبان درد آشناى الهى، راههايى پيشنهاد كرده‏اند كه با تبيين برخى از آنها اين بخش را به پايان مى‏بريم.
الف- هشدار
زراندوزى كارى ابلهانه و بدفرجام است كه با نظام طبيعت و فطرت پاك انسانى نمى‏سازد. قرآن مجيد هشدار مى‏دهد كه ثروت و فرزند مايه آزمايش و فتنه است. «1» سپس مى‏فرمايد:
«يا ايُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا تُلْهِكُمْ امْوالُكُمْ وَ لا اوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِاللَّهِ ...» «2»
اى مؤمنان [مواظب باشيد كه‏] ثروتها و فرزندانتان، شما را از ياد خدا غافل نكنند.
در همين راستا مولاى متقيان عليه‏السلام، نكته ظريفى را گوشزد كرده، مى‏فرمايد:
«الْمالُ لا يَنْفَعُكَ حَتَّى يُفارِقَكَ» «3»
ثروت تا از تو جدا نشود، سودت نمى‏رساند.
ب- تهيه ذخيره اخروى‏
با توجه به مقبوليت و محبوبيت كار و تلاش و كسب و درآمد حلال در اسلام از يكسو و ممنوعيت تكاثر ثروت از سوى ديگر، اين سؤال خودنمايى مى‏كند كه؛ با ثروت به دست آمده چه بايد كرد؟
با اندك تأمّلى در آيات و روايات اسلامى، پاسخ را چنين دريافت مى‏كنيم كه؛ پس از اداره آبرومندانه زندگى خود، فاميل، دوستان و آشنايان، بقيه را در راه شكوفايى فرهنگ‏ اسلامى، سازندگى مملكت، فقرزدايى، كارهاى عام المنفعه و ... سرمايه‏گذارى كنيد و خداوند، اصل سرمايه و دست كم هفتصد برابر سود آن را برايتان تضمين مى‏كند؛
«مَثَلُ الَّذينَ يُنْفِقُونَ فى‏ سَبيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ انْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فى كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِأَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ وَاللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ» «1»
مَثَل [صدقات‏] كسانى كه (مالى را) در راه خدا انفاق مى‏كنند، همانند دانه‏اى است كه هفت سنبل به بار مى‏آورد كه در هر يك از آنها يكصد دانه است و خدا براى هر كه بخواهد دو چندان مى‏كند؛ زيرا او گشاده دست و داناست.
بنابراين در اسلام به جاى تكاثر و پس‏انداز بيهوده ثروت، انفاق و پيش فرستادن خيرات پيشنهاد شده كه كارى خردمندانه، خدا پسندانه، سودآور و با فرجام است و زندگى آن سرا را تأمين مى‏كند، چنانكه حضرت على صلوات‏الله‏عليه فرمود:
«امْسِكْ مِنَ الْمالِ بِقَدْرِ ضَرُورَتِكَ وَ قَدِّمِ الْفَضْلَ لِيَوْمِ فاقَتِكَ» «2»
ثروت را به اندازه نيازت نگه دار و اضافى را براى روز بى‏نوايى‏ات (قيامت) پيش فرست.