كفار و صاحبان مذاهب فاسد
طايفه اوّل: كفّار و صاحبان مذاهب فاسده‏اند، كه شيطان ايشان را به غفلت انداخته و
معراج‏السعادة ج : 2 ص : 638
به شبهات واهيه ايشان را از راه حق بيرون كرده، و آنها به فريب او از راه رفته و خود را محق پنداشته‏اند.
و معالجه اين غرور، آن است كه: هر كسى بايد تأمّل كند، و بداند كه: انسان، محل سهو و خطاست. و شيطان در كمين او نشسته است. و بسا امورى كه آدمى يقين به آن داشته، سپس خلاف آن ظاهر گشته. پس بعد از اين تأمّل، در صدد تفحّص از مذاهب برآيد، و به قدر قوّه و طاقت، سعى در تحصيل حق نمايد، تا اينكه از آن غرور و غفلت برآيد. و اگر در هنگام فحص و سعى، أجل او در رسد، و قبل از ظهور حق بر او، بميرد، اميد آن است كه خدا بر او رحمت نمايد.
«لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسا الا وُسْعَها 2: 286». يعنى: «هيچ كس را خدا زياده از قدر طاقت، تكليف نمى‏فرمايد».«»