معراج‏السعادة ج : 2 ص : 566
فصل سوّم: معالجه اجمالى مرض غيبت‏
بدان كه: از براى مرض غيبت كردن دو نوع معالجه است: يكى بر سبيل اجمال. و ديگرى تفصيل.
اما معالجه آن بر سبيل اجمال آن است كه: ديده بصيرت بگشايى و ساعتى در آيات قرآنيّه و احاديث متكثّره - كه در باب مذمت اين صفت خبيثه وارد شده - تتبّع نمايى. و از غضب حق - سبحانه و تعالى - و عذاب روز جزا ياد آورى. و بعد از آن، مفاسد دنيويّه آن را به نظر در آورى، زيرا گاه است كه: غيبت آن كسى را كه مى‏كنى به او برسد و اين منشأ بغض و عداوت او گردد و در مقام اهانت يا غيبت يا اذيت تو برآيد. و بسا باشد كه: امر به جائى منجر شود كه چاره آن نتوان كرد. پس از اين‏ها تأمّل كنى كه اگر كسى غيبت تورا در نزد غير بكند چگونه آزرده و خشمناك خواهى شد. و مقتضاى شرف ذات و نجابت طبع آن است كه: راضى نباشى در حق غير، آنچه از براى خود نپسندى. و بعد از همه اين‏ها متوجّه زبان خود باشى و مراقب احوال آن شوى كه آن را به غيبت نگشائى. و هر سخنى كه خواهى بگوئى ابتدا در آن تأمّل كنى اگر آن را متضمن غيبتى يافتى خود را از آن نگاهدارى تا عادت كنى.