صفت هفتم: قطع صله رحم و اسباب آن‏
و به اجماع علما، از جمله محرمات عظيمه، و گناهان شديده است. و موجب عذاب آخرت و بلاهاى دنياست. و از اخبار مستفاد مى‏شود و به تجربه ثابت است كه:
قطع رحم موجب فقر و پريشانى و كوتاهى عمر مى‏گردد. و به اين سبب كه هر خانواده كه در آن نفاق و شقاق ميان ايشان حاصل شد، و خويشان با يكديگر بناى نزاع و ناخوشى گذاردند، همگى به فقر و فاقه مبتلا، و در اندك وقتى سلسله ايشان از هم مى‏پاشد، و زندگى ايشان به سر مى‏آيد.
و در مذمّت قطع رحم همين قدر بس است كه: قاطع رحم را خداوند عالم در قرآن مجيد لعن فرموده و مى‏فرمايد:
«وَ الَّذينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الأَرْضِ أوْلئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّارِ 13: 25». يعنى: «كسانى كه عهد خدا را مى‏شكنند، بعد از پيوند كردن آن، و قطع مى‏كنند آن چيزى را كه خدا امر به وصل آن كرده - كه رحم باشد - و در زمين فساد مى‏كنند، ايشان‏اند كه از براى آنهاست لعنت و بدى عاقبت».«» و از حضرت پيغمبر - صلّى اللّه عليه و آله - مروى است كه: «دشمن‏ترين اعمال به سوى خدا شرك به خداست، و بعد از آن قطع رحم».«» و فرمود كه: «قطع مكن رحم خود را اگر چه او تو را قطع كند«» و فرمود كه: «خدا فرمود كه: من خداوند رحمن هستم و اين رحم است. اسم آن را از اسم خود مشتق كرده‏ام، هر كه صله آن را به جا آورد، من هم صله او را به جا آورم. و هر كه آن را قطع كند من هم او را قطع مى‏كنم».«» و حضرت امير المؤمنين - عليه السّلام - در خطبه‏اى فرمودند كه: «پناه مى‏برم به خدا از گناهانى كه تعجيل مى‏كنند، تا بر طرف كردن صاحب خود. عبد اللّه بن كوّاء عرض كرد
معراج‏السعادة ج : 2 ص : 527
كه: يا امير المؤمنين آيا گناهى هست كه در فناى آدمى تعجيل كند؟ فرمود: بلى، قطع رحم. به درستى كه: اهل خانواده‏اى با هم اجتماع مى‏كنند و دوستى مى‏نمايند، و مواسات و نيكوئى مى‏كنند با يكديگر، در حالى كه ايشان اهل فسق و فجورند، ولى به جهت دوستى و نيكوئى با هم، خدا روزى ايشان را وسيع مى‏نمايد. و اهل يك خانواده از هم دورى مى‏كنند، و قطع رحم مى‏نمايند، ايشان را محروم مى‏سازد و حال اينكه از اهل تقوى و پرهيزكارى هستند».«» و از حضرت امام محمد باقر - عليه السّلام - مروى است كه: «در كتاب امير المؤمنين - عليه السّلام - نوشته شده بود كه: سه خصلت است كه صاحب آنها نمى‏ميرد، تا و بال آنها را نبيند: سركشى، و قطع رحم، و قسم دروغ. و ثواب هيچ طاعتى، زودتر از صله رحم به صاحب آن نمى‏رسد. به درستى كه: طايفه‏اى از اهل معصيت هستند كه با هم نيكوئى مى‏كنند، اموال ايشان زياد مى‏شود. و به درستى كه قسم دروغ، و قطع رحم، خانه‏هاى آباد را ويران مى‏كند، و از اهلش خالى مى‏كند».«» و حضرت امام جعفر صادق - عليه السّلام - فرمودند كه: «بپرهيزيد از «حالقه»، كه آن مردها را مى‏ميراند. شخصى عرض كرد كه: «حالقه» چيست؟ فرمود: قطع رحم».«» و حضرت امير مؤمنان - عليه السّلام - به بعضى از گماشتگان خود در يكى از ولايات نوشتند كه: «امر كن خويشان را كه به ديدن هم روند، و ليكن همسايگى با هم نكنند».«» زيرا كه: همسايگى، باعث بغض و حسد و قطع رحم مى‏گردد. و اين امرى است مشاهد، همچنان كه در اكثر اهل روزگار مى‏بينيم كه چون خويشان از هم دور هستند، دوستى ايشان با يكديگر بيشتر، و شوق ايشان بهم افزون‏تر است.
آرى مثلى است مشهور كه: دورى و دوستى.