صفت هفتم: قطع صله رحم و اسباب آن
و به اجماع علما، از جمله محرمات عظيمه، و گناهان شديده است. و موجب عذاب آخرت و بلاهاى دنياست. و از اخبار مستفاد مىشود و به تجربه ثابت است كه:
قطع رحم موجب فقر و پريشانى و كوتاهى عمر مىگردد. و به اين سبب كه هر خانواده كه در آن نفاق و شقاق ميان ايشان حاصل شد، و خويشان با يكديگر بناى نزاع و ناخوشى گذاردند، همگى به فقر و فاقه مبتلا، و در اندك وقتى سلسله ايشان از هم مىپاشد، و زندگى ايشان به سر مىآيد.
و در مذمّت قطع رحم همين قدر بس است كه: قاطع رحم را خداوند عالم در قرآن مجيد لعن فرموده و مىفرمايد:
«وَ الَّذينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الأَرْضِ أوْلئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّارِ 13: 25». يعنى: «كسانى كه عهد خدا را مىشكنند، بعد از پيوند كردن آن، و قطع مىكنند آن چيزى را كه خدا امر به وصل آن كرده - كه رحم باشد - و در زمين فساد مىكنند، ايشاناند كه از براى آنهاست لعنت و بدى عاقبت».«» و از حضرت پيغمبر - صلّى اللّه عليه و آله - مروى است كه: «دشمنترين اعمال به سوى خدا شرك به خداست، و بعد از آن قطع رحم».«» و فرمود كه: «قطع مكن رحم خود را اگر چه او تو را قطع كند«» و فرمود كه: «خدا فرمود كه: من خداوند رحمن هستم و اين رحم است. اسم آن را از اسم خود مشتق كردهام، هر كه صله آن را به جا آورد، من هم صله او را به جا آورم. و هر كه آن را قطع كند من هم او را قطع مىكنم».«» و حضرت امير المؤمنين - عليه السّلام - در خطبهاى فرمودند كه: «پناه مىبرم به خدا از گناهانى كه تعجيل مىكنند، تا بر طرف كردن صاحب خود. عبد اللّه بن كوّاء عرض كرد
معراجالسعادة ج : 2 ص : 527
كه: يا امير المؤمنين آيا گناهى هست كه در فناى آدمى تعجيل كند؟ فرمود: بلى، قطع رحم. به درستى كه: اهل خانوادهاى با هم اجتماع مىكنند و دوستى مىنمايند، و مواسات و نيكوئى مىكنند با يكديگر، در حالى كه ايشان اهل فسق و فجورند، ولى به جهت دوستى و نيكوئى با هم، خدا روزى ايشان را وسيع مىنمايد. و اهل يك خانواده از هم دورى مىكنند، و قطع رحم مىنمايند، ايشان را محروم مىسازد و حال اينكه از اهل تقوى و پرهيزكارى هستند».«» و از حضرت امام محمد باقر - عليه السّلام - مروى است كه: «در كتاب امير المؤمنين - عليه السّلام - نوشته شده بود كه: سه خصلت است كه صاحب آنها نمىميرد، تا و بال آنها را نبيند: سركشى، و قطع رحم، و قسم دروغ. و ثواب هيچ طاعتى، زودتر از صله رحم به صاحب آن نمىرسد. به درستى كه: طايفهاى از اهل معصيت هستند كه با هم نيكوئى مىكنند، اموال ايشان زياد مىشود. و به درستى كه قسم دروغ، و قطع رحم، خانههاى آباد را ويران مىكند، و از اهلش خالى مىكند».«» و حضرت امام جعفر صادق - عليه السّلام - فرمودند كه: «بپرهيزيد از «حالقه»، كه آن مردها را مىميراند. شخصى عرض كرد كه: «حالقه» چيست؟ فرمود: قطع رحم».«» و حضرت امير مؤمنان - عليه السّلام - به بعضى از گماشتگان خود در يكى از ولايات نوشتند كه: «امر كن خويشان را كه به ديدن هم روند، و ليكن همسايگى با هم نكنند».«» زيرا كه: همسايگى، باعث بغض و حسد و قطع رحم مىگردد. و اين امرى است مشاهد، همچنان كه در اكثر اهل روزگار مىبينيم كه چون خويشان از هم دور هستند، دوستى ايشان با يكديگر بيشتر، و شوق ايشان بهم افزونتر است.
آرى مثلى است مشهور كه: دورى و دوستى.
|