علم بدون تزكيه، علم نيست‏
و پيغمبر - صلى الله عليه و آله و سلم - فرمود:«و لا تدخل الملائكة بيتا فيه كلب»
يعنى: «ملائكه داخل نمى‏شود بر خانه‏اى كه در آن سگ باشد».«» پس، هرگاه خانه دل مملو از صفات رذيله كه سگان درنده هستند باشد، چگونه‏
__________________________________________________
[1] او همان لوحى است در نزد خداوند، كه از هر گونه تغيير و تبديل و تحريفى محفوظ است، و همه حقايق عالم و حوادث آينده و گذشته در آن درج است. در مقابل آن، لوح «محو و اثبات» است كه امورات نوشته در آن با توجه به شرائط و موانع، قابل تغيير است. ر ك: تفسير نمونه، ج 21، ص 9 و ج 10، ص 241. و بحار الانوار، ج 57، ص 375. و حق اليقين علامه شبّر، ج 1، ص 78. و اسفار، ط قديم، ج 3، ص 62..
معراج‏السعادة ج : 2 ص : 29
ملائكه كه حمله علوم و معارف‏اند داخل مى‏شوند؟ و از اينجا معلوم مى‏شود كه كسانى كه عمر خود را صرف تحصيل علم از طريق مجادلات كلاميه و استدلالات فكريه نموده‏اند، و از تزكيه نفس از صفات ذميمه غافل مانده‏اند، بلكه دلهاى ايشان متعلق به «قاذورات»«» دنياى دنيّه، و نفوس ايشان منقاد قوه غضبيه و شهويه است، از حقيقت علم بى‏خبر، و سعى ايشان بى‏ثمر است. و آنچه را تحصيل كرده‏اند و علم پندارند، بر خلاف واقع است، زيرا كه علم حقيقى را بهجت و سرور و صفا و نورى است، و دلى را كه نور علم واقعى در آن داخل شد مستغرق لجّه عظمت خداوند جليل، و محو مشاهده جمال جميل مى‏شود، و التفات به غير او نمى‏كند. و غايت همت اكثر اين اشخاص تحصيل زخارف دنيا، و حصول منصب و جاه و شهرت در بلاد، و تسخير قلوب عباد است. و نه همين است كه صفات خبيثه و اخلاق رذيله، مانع از طلوع انوار علوم حقيقيه از مطلع فيوضات الهيه باشد و بس، بلكه بدون تزكيه نفس و تصفيه قلب، عبادات ظاهريه را اثرى، و طاعات بدنيه را ثمرى نيست. و چه فايده مترتب مى‏شود بر آراستن ظاهر و كاستن باطن.
قال اللّه - سبحانه -:«انَّ الصَّلوةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ» 29: 45.يعنى: «نماز، باز مى‏دارد نمازگزاران را از اعمال زشت و منكر».«» اگر نماز با خباثت باطن و اخلاق سيّئه مقبول خداوند بى‏نياز بودى، پس چرا مى‏بينى اكثر مردم را كه هر روز نماز پنجگانه به جا مى‏آورند، و هر ساعت چندين منكر و معصيت از ايشان صادر مى‏شود؟ و حضرت فرمودند:«الصلوة معراج المؤمن»
يعنى: «به واسطه نماز مؤمن عروج مى‏كند به معارج قرب پروردگار».«» پس اگر آنچه مى‏كنيم نماز باشد چرا بجز تنزّل و هبوط از خود نمى‏يابيم؟
گر نه موش دزد در انبان ماست گندم اعمال چل ساله كجاست؟
اول اى جان دفع شر موش كن بعد از آن در جمع گندم جوش كن‏و مثال كسانى كه مواظبت بر عبادات جسميّه مى‏كنند، و صفاى دل و پاكى آن و ظلمت نفس و ناپاكى آن را فراموش كرده‏اند، و التفاتى به آن نمى‏كنند مانند قبور مردگان است كه ظاهر آن را زينت نمايند، و در باطن آن مردار گنديده پنهان است. يا مثل خانه‏اى است ظلمانى و تاريك كه چراغى بر بام آن نهند. يا چون مرد دهقانى است
معراج‏السعادة ج : 2 ص : 30
كه تخمى افكند و آن تخم سبز شود، و با آن گياهى كه زرع را تباه مى‏كند برويد، و آن شخص سر آن گياه را قطع كند و از بيخ آن غافل ماند، تا آنكه قوّت گيرد و همه محصول آن را فاسد و خشك نمايد. يا شبيه شخصى است كه بدن او را «جرب»«» فرا گرفته باشد، و طبيب حاذق امر فرمايد كه: دوائى بنوشد كه ماده جرب را از باطن قلع نمايد، و طلائى را بر ظاهر بدن بمالد كه اثر آن را از ظاهر دفع كند، و او دوا را ترك كند و به طلا اكتفا نمايد، و هر چه به طلا دفع شود، از چشمه باطن «اضعاف» آن منفجر گردد تا او را هلاك سازد.