نفرين به مسلمان
و مخفى نماند كه دعاى بد و نفرين به مسلمانان كردن نيز مانند لعن كردن است و مذموم است. و خوب نيست حتى بر ظلمه، مگر در صورتى كه از شرّ و ضرر او آدمى مضطر و ناچار گردد.
و در حديث است كه: «گاه است مظلوم اين قدر نفرين ظالم مىكند كه مكافات ظلم او مىشود و زياد مىآيد، و اين زيادتى از براى ظالم باقى مىماند و روز قيامت مطالبه مىكند».«» و اما ضد اين، كه دعاى خير باشد از براى برادر دينى بهترين طاعات و فاضلترين عبادات است. و فايده آن بىحد، و ثواب آن خارج از «حيزّ عد»«» است بلكه در حقيقت كسى كه دعا به ديگرى كند دعا به خود كرده. حضرت رسول - صلّى اللّه عليه و آله - فرمودند كه: «چون كسى در غياب برادر خود به او دعا كند فرشته گويد: از براى تو هم مثل اين باشد».«»
معراجالسعادة ج : 2 ص : 264
و فرمودند كه: «در حق برادر مستجاب مىشود دعائى كه در حق خود مستجاب نمىشود».«» و از حضرت امام زين العابدين - عليه السّلام - مروى است كه: «چون ملائكه بشنوند كه بنده مؤمن برادر خود را دعا مىكند در غياب او، يا او را به خوبى ياد مىكند، گويند:
خوب برادرى هستى از براى برادرت، دعاى خير به او مىكنى و حال اينكه او حاضر نيست، و او را به خير ياد مىكنى خدا به تو داد دو مقابل آنچه از براى او خواستى. و ثنا كرد بر تو دو مقابل آنچه ثنا كردى بر او. و از براى تو است فضيلت بر او».«» و اخبار در اين خصوص بىحد است«» و چه كرامتى از اين بالاتر است كه هديهاى از دعا و طلب آمرزش از تو به برادر مؤمنت رسد و حال آنكه او در زير طبقات خاك خوابيده.
و تأمّل كن كه روح او به چه حد از تو شاد مىشود كه اهل و فرزندانش ميراث او را قسمت مىكنند و در مال او عيش و تنعم مىنمايند و تو او را در تاريكىهاى شب ياد مىكنى و از خدا آمرزش او را مىطلبى و هديه از براى او مىفرستى.
و پيغمبر خدا - صلّى اللّه عليه و آله - فرمودند كه: «ميّت در قبر مانند كسى است كه به دريا غرق شده باشد، هر چه را ديد چنگ به آن مىزند كه شايد نجات يابد. و منتظر دعاى كسى است كه به او دعا كند از: فرزند و پدر و برادر خويش. و از دعاى زندگان نورهائى مانند كوهها داخل قبور اموات مىشود. و اين مثل هديهاى است كه زندگان از براى يكديگر مىفرستند. پس چون كسى از براى ميتى استغفارى يا دعائى كرد فرشتهاى آن را بر طبقى مىگذارد و از براى ميت مىبرد و مىگويد: اين هديهاى است كه فلان برادرت يا فلان خويشت از براى تو فرستاده است و آن ميت به اين سبب شاد و فرحناك مىشود».«» و اما طعن زدن بر مسلمين: و آن نيز از اعمال ذميمه و افعال سيّئه است، و باعث ضرر دنيوى و عذاب اخروى مىگردد.
و حضرت امام محمد باقر - عليه السّلام - فرمودند كه: «هيچ كس بر مؤمنى طعنه نمىزند مگر اينكه مىميرد به بدترين مردنها».«» و بدان كه: اينها كه مذكور شد از فحش و لعن و طعن، از آفات زبان است و از براى
معراجالسعادة ج : 2 ص : 265
زبان آفات بسيار است از: غيبت، دروغ، سخريّه، استهزاء، شوخى، و غير اينها، - كه مذكور خواهد شد -. و ضد همه اينها سكوت و صمت است. و تفصيل اينها خواهد آمد.
إن شاء الله.
|