خوف و اقسام آن‏
صفت اول خوف است و آن عبارت است از: دل سوختن و متألّم بودن به سبب تشويش رسيدن به ناخوشى كه تحقق آن محتمل باشد. و تألّم از تشويش امرى كه يقين باشد حصولش يا مظنون باشد. اگر چه آن را خوف نگويند و ليكن چون آن نيز از ضعف نفس و موجب هلاكت است در ضمن خوف مذكور مى‏شود.
و فرق بين خوف و جبن آن است كه در جبن، الم و دل سوختن ضرورى نيست.
پس كسى كه شب در خانه تنها نمى‏خوابد جبن دارد و خوف ندارد، زيرا كه تا در آنجا نخوابيده المى ندارد.
و بدان كه: خوف بر دو قسم است:
يكى: خوف ممدوح و مستحسن، و آن خوف از خداى و عظمت او از گناه خود است كه ضد امن از مكر خداست، و در بيان صفت دوم مذكور خواهد شد.
دوم: خوف مذموم، و اين قسم است كه از جمله مهلكات است. و مراد در اين موضع، اين قسم است و اين قسم از خوف، نتيجه صفت جبن است.