|
فصل پنجم [در بيان احاديث در اين باب]
در كافى شريف، سند به حضرت صادق - سلام اللّه عليه - رساند كه فرمود:
«چون روز قيامت شود، يك دسته [اى] از مردم برخيزند و بيايند به در بهشت. به آنها گفته شود كه: شما چه اشخاصى هستيد؟ مىگويند: ما اهل صبر هستيم. گفته شود: شماها بر چه چيز صبر كرديد؟ مىگويند: ما بر طاعت خدا صبر كرديم، و از معصيت خدا صبر كرديم. پس خداى عزّ و جلّ فرمايد: راست گفتند، داخل
شرححديثجنودعقلوجهل ص : 422
بهشت شويد. و اين است مفاد قول خداى تعالى:إنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِروُنَ أجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ 39: 10«».«» و هم از حضرت امير المؤمنين - عليه الصلاة و السلام - حديث كند كه فرمود:
«صبر، دو صبر است: يكى صبر به مصيبت است، و آن خوب و جميل است. و بهتر از آن صبر نزد آن چيزى است كه خداى تعالى حرام فرموده بر تو».«» و از حضرت باقر - عليه السلام - منقول است كه: «چون پدرم علىّ بن الحسين - عليه السلام - را وفات رسيد، مرا به سينه خود چسبانيد و فرمود: اى پسرك من وصيت مىكنم تورا به چيزى كه پدرم مرا وصيت كرد در وقتى كه وفات او رسيد، و به آن چيزى كه گفت پدرش او را وصيت كرده: اى پسرك من صبر كن بر حقّ گر چه تلخ باشد».«» و از حضرت صادق روايت است كه فرمود: «صبر كنيد بر دنيا، كه همانا آن ساعتى است. پس آنچه از آن گذشته، الم و سرورى ندارد، و آنچه نيامده نمىدانى چه چيز است. همانا آنچه هست همان ساعتى است كه تو در آن هستى،
شرححديثجنودعقلوجهل ص : 423
پس صبر كن در آن بر طاعت خدا و صبر كن در آن از معصيت خدا».«» و از ثواب الأعمال، از حضرت باقر - عليه السلام - منقول است كه فرمود:
«من صبر مىكنم از اين غلامم و از اهلم بر آن چيزى كه از حنظل تلختر است.
همانا كسى كه صبر كند نائل شود به واسطه صبرش درجه صائم قائم را، و درجه شهيدى را كه در جلو محمّد - صلّى اللّه عليه و آله - ضربت زده باشد».«»و عن نهج البلاغة أنّه قال:«لا يعدم الصّبور الظّفر، و إن طال به الزّمان»«»
و قال:«من لم ينجّه الصّبر أهلكه الجزع.»«»
و اخبار و آثار در اين باب، بيش از آن است«» كه در اين مختصر بگنجد.
|