ترجمه‏اخلاق ص : 97
باب پنجم نماز آيات‏
شهيد ثانى قدّس سرّه مى‏فرمايد: به هنگام نماز آيات پيش‏آمدهاى هولناك آخرت و زلزله‏هاى آن و گرفتگى خورشيد و ماه و تاريكى قيامت و ترس خلائق از گرفتار شدن به عذاب و عقوبت الهى را بياد آور.
و دعا و تضرّع بسيار كن و با خوف و خضوع و خشوع از خدا رهايى از آن گرفتاريها را طلب كن و از او بخواه كه تو را از آن ظلمت بگذراند و به نور رهنمون شود و از لغزشهايت چشم بپوشد.
از گناهانت توبه كن به اميد آنكه به اين نفس شكسته و سرافكنده كه از تقصير خود حيا بر او غلبه كرده نظرى كند و توبه‏ات را بپذيرد و لغزشت را نديده گيرد.
امام سجاد عليه السّلام مى‏فرمايد: جز شيعيان ما كسى به خاطر خسوف و كسوف و زلزله نمى‏ترسد و به خدا استغاثه نمى‏كند پس اگر يكى از اين‏ها رخ داد به خدا پناه ببريد و به او مراجعه كنيد [1].
امام هشتم عليه السّلام مى‏فرمايد: به اين خاطر به هنگام كسوف نماز واجب شده كه كسوف از نشانه‏هاى خداست و معلوم نيست كه از آثار رحمت اوست يا از عذابش ظاهر شده. پس رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم: علاقه داشت امتش به هنگام كسوف به خالق خود پناه برند تا شرّ آن را از آنها
__________________________________________________
[1] در كتاب مجمع البحرين علت اين اختصاص را چنين ذكر مى‏كند: علتش اين است كه شيعه بوجوب نماز آيات معتقد است ولى بقيه مذاهب قائل به استحباب اين نمازند. (جزء 4، ص 376).
ترجمه‏اخلاق ص : 98
برگرداند و از پى‏آمدهاى آن حفظشان كند، همانطور كه چون قوم يونس تضرع كردند عذاب را از آنها برگرداند.