تيمم‏
دستور داده شده كه هنگام عدم امكان غسل «يا وضو» با آب، با خاك تيمم كرده بر صورت و دستهايش بكشد، با اين كار يعنى ماليدن خاك به صورت و دستها كه از اعضاى رئيسه و اصلى بدن هستند در واقع انسان خود را در مقابل خدا به نوعى حقارت و ذلّت مى‏كشاند در اين هنگام بايد توجه داشته باشى كه روح و قلبت را اگر نتوانستى با اخلاق حميده و اوصاف جميله از رذائل اخلاقى پاك كنى بايد او را خرد و حقير و با تازيانه ذلت و خوارى سيرابش كنى، باشد كه مولاى رحيم و آقاى كريمت به آن قلب شكسته نظرى كند و با پرتوى از نور درخشانش به او حيات بخشد، زيرا همچنانكه در حديث آمده خدا را بايد در قلوب شكسته يافت [1].
پس اى خواننده عزيز از اين اشارات عبرت گير و پر بگشا و به اوجى ترقى كن كه تو را به خدا نزديك كند و گذشته‏هايت را جبران نمايد.
از امام رضا عليه السّلام در دنباله روايت گذشته«» در باب وضو:
در مورد جنابت دستور غسل داده‏اند ولى در مورد تخلّى غسل لازم نيست زيرا جنابت از نفس انسان است و آن چيزى است كه از تمام بدن خارج مى‏شود، ولى تخلّى اينطور نيست بلكه فقط غذايى است كه از يك طرف جذب بدن شده و از طرف ديگر دفع مى‏گردد.
در روايت ديگرى از آن حضرت چنين آمده:
علت اينكه خداوند تعالى به بندگانش تخفيف داده و براى بول و غائط دستور غسل نداده اين است كه آنها هميشگى هستند و بسيار اتفاق مى‏افتند و اگر قرار بود براى هر كدام غسلى شود موجب مشقت بود، به اضافه اينكه آن دو بدون شهوت خارج مى‏شوند و از اختيار انسان خارجند، ولى جنابت هميشه همراه با تلذّذ نفس است.