ترجمه‏اخلاق ص : 446
باب چهاردهم آرزوى دراز
پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: چون به صبح مى‏رسى درباره عصر فكر نكن، و چون به عصر رسيدى درباره صبح فكر نكن، از دنيايت براى آخرت، و از زندگى براى مرگت، و از سلامتى براى بيماريت استفاده كن. زيرا نمى‏دانى فردا زنده‏اى يا مرده [1].
و فرمود: سخت‏ترين چيزى كه از آن بر شما مى‏ترسم دو چيز است، پيروى هوى، و آرزوى دراز. پيروى هوى شما را از حق منحرف مى‏كند، و آرزوى دراز دنيا را در نظر محبوب مى‏سازد [2].
و فرمود: اى مردم آيا از خدا حياء نمى‏كنيد؟ گفتند: براى چه حيا كنيم يا رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلّم؟ فرمود: جمع مى‏كنيد چيزى را كه نمى‏خوريد، آرزو مى‏كنيد چيزى را كه به آن نمى‏رسيد و بنا مى‏كنيد چيزى را كه در آن ساكن نمى‏شويد [3].
آرزوى دراز از دو چيز ناشى مى‏شود، جهل و دنيا دوستى.
__________________________________________________
[1]اذا اصبحت فلا تحدّث نفسك بالمساء و اذا امسيت فلا تحدّث نفسك بالصّباح و خذ من دنياك لآخرتك، و من حياتك لموتك، و من صحّتك لسقمك، فانّك لا تدرى ما اسمك غدا.

[2]انّ اشدّ ما اخاف عليكم خصلتان، اتّباع الهوى، و طول الامل. فامّا اتّباع الهوى فانّه يعدل عن الحقّ و امّا طول الامل فانّه يحبّب الدّنيا.

[3]ايّها النّاس اما تستحيون من اللّه؟ قالوا: و ما ذاك يا رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلّم؟ قال تجمعون ما لا تأكلون و تبنون ما لا تسكنون.