زهد و زاهد در كتاب مصباح الشريعة
زهد كليد در آخرت و رهايى از آتش است، و آن عبارت از ترك تمام چيزهايى است كه تو را از خدا غافل مى‏كند، بدون آنكه بر آنها افسوس بخورى، يا دچار عجب و خود پسندى شوى، يا در انتظار بازگشت آنها باشى، يا به دنبال حمد و ثنايى بر عمل خود باشى، يا در طلب عوض بر كار خود باشى بلكه از دست دادن آنها را راحت، و وجودشان را آفت بدانى و دائما از هر آفتى به‏
__________________________________________________
[1] تا بر آنچه از دستتان مى‏رود افسوس نخوريد، و با آنچه بدست مى‏آوريد شادمان نشويد. (سوره حديد، آيه 23)
[2]الزّهد في الدّنيا قصر الامل و شكر كل نعمة و الورع عن كلّ ما حرّم اللّه عزّ و جلّ.

[3]ليس الزّهد في الدّنيا باء ضاعة المال و لا تحريم الحلال بل الزّهد في الدّنيا ان لا تكون بما في يدك اوثق منك بما عند اللّه.

[4]الّذى يترك حلالها مخافة حسابه و يترك حرامها مخافة عقابه.

ترجمه‏اخلاق ص : 401
سوى راحت بگريزى.
و زاهد كسى است كه آخرت را بر دنيا، و ذلت را بر عزّت، و كوشش را بر راحت، و گرسنگى را بر سيرى، و سلامتى عقبى را بر محبت دنيا، و توجه را بر غفلت ترجيح دهد و نفسش در دنيا باشد و قلبش در آخرت.